ی چیزی میگم خاهشا قضاوت نکنین
من خ بدم‌میاد خونواده شوهرم هی دور دخترمن(البته مادی هزار تومنم خرج نمیکنن)
میدونم نوه اونام هست اما دست خودم نیست
بعد اخلاقشون جوریه انگار دیگ لیلیا فقط برا اوناس
ازونام هستن ک همیشه مهمون دارن و توقع دارن ماهمش اونجا باشیم(نگین خب نرو هروقت کفتم نمیام شوهرم میگ خب نیا منو لیلیا میریم)

خلاصه خیلی رومخمن

من طبقه بالاشونم. تو یه حیاطیم. سه سال طول کشید بهشون بفهمونم که قرار نیس چون یه جا هستیم همش سرک بکشن تو خونه زندگیم. البته هنوزم رعایت نمیکنن دستم به دعاس که بتونم خونه بخرم🙂

عزیزم کلا یک جا بودن این دردسرها رو هم داره خیلی سخته درکت میکنم چون تو شرایطت هستم ولی چاره چیه

منم هیجده سال تو یه ساختمون باهم زندگی کردیم انگار پسرم پسر اونا بود خدا رو شکر الان خونه خریدیم ده دوازده روزی یکبار میرم یه سر میزنم میام ناهار وشامم نمی مونم

حق داری والا منم زیاد ی جا باشم رو مخمه من حتی خونه مامان بابام زیاد نمیرم خونه خودم راحترم