خیلی خسته م روح و جسمم درد میکنه خیلی خودمو کنترل میکنم وگاهی دیگه ازدستم درمیره و عصبانی میشم،به شوهرم امروز گفتم زودتربیا من خیلی خسته م دیرتراز هرروز اومد منم باهاش حرف نمیزنم،دیت تنها تو غربت مدام با بچه سروکله بزنی خیلی سخته درکش؟ختی نپرسید چرا ناراحتی

انگار بچه رو ما فقط اوردیم وقتیم چند دقیقه میگیره یجوری با منت میگیره درصورتی که من درحال استراحت نیستم یا شام میپزم یا ظرف میشورم😕

میفهمم...دقیقا مثل شوهر من هر روز میگم زود بیا من خسته میشم اصلا نمیگه با کی هستی منم هفته ای دو سه بار میگم ببرتم خونه مامانم چون واقعا نمیکشم بچه رو نگه دارم

درکت میکنم عزیزم غربت و دوری از خانواده خیلی سخته
من چی بگم ک شوهرمم شهر دیگه سرکاره ماهی ۷روز فقط میاد ک اونم همش با دوستاشه یا هی خونه مادرش

مردها همه اش همین وقتی فهمیدم دیگه عادی شد برام فقط فکر خودم بچه هستم دیگه هیچی

مردا همینن فک میکنن ما صب تا شب میخوریم میخوابیم با بچه فقط خودشون کار میکنن من که شوهرم میاد بچه رو میدم بهش خستگی میگیرم اصن سمت بچه نمیرم بچمم عادت کرده به باباش