۹ پاسخ

افرینن

و منی که همه سختیاش به جون خریدم تا مثل قبل باشم باهاش

من همیشه به بزرگتره بیشتر توجه میکردم حتی وقت بیداریش کوچیکه رو بوس هم نمیکردم از همون روز اول هرچه خریدیم برای دوتا شون بوده خداروهزار مرتبه شکر اصلا هم حسودی نمیکنن بهم حالا بزرگه الان دیگه خودش مستقل شده لباس هاش میپوشه دسشویی تنها میره

حق👌🏻
خودم بچه اول هستم کاملا درک میکنم😑
اصلا نمیذارم دخترم لطمه ببینه

منم برای همین اصلا به فکر بچه دوم نیستم فعلا ها

دقیقا براهمین چیزا دومی نمیارم

دقیقا من یکی دارم همه سعی‌ام رو میکنم🥲

حقققققق👍👍

ومنی ک اصلا بچگی نکردم نسل مااصلا بچگی نکرد ازهمون ابتدا بزرگتر بود

سوال های مرتبط

مامان امیرعلی مامان امیرعلی ۲ سالگی
⁣آموزش مسئوليت به كودك:

آموزش مسئوليت به كودك از حدود يك سالگى ميتواند شروع شود. زمانى كه به كودك اجازه ميدهيد با دست غذا را برداشته و راه دهانش را پيدا كند و با ماليدن عذا به دهان و دستش غذا بخورد. يا به او اجازه دهيد جورابش را پايش دربياورد.

مسئوليت دادن به كودك بايد همراه با هيجان، شادي، تشويق كردن و مطابق با توانايى هاي كودك باشد.

بهتر است مادر اجازه دهد فرزندش كنارش در آشپزخانه باشد و كارهاي بسيار كوچك جالب مثل پوست كندن تخم مرغ بعد از دو سالگي، مخلوط كردن مواد كيك، يا چيدن قاشقها در جاي مخصوصش كمك كند. پدر روزهاي تعطيل كنار فرزندش در آشپزخانه، اتاق يا حياط فعاليتهاي ساده و هيجانبخش داشته باشد مانند آب دادن گلها، كاشتن دانه گل، غذا يا كيك درست كردن.

كليد موفقيت در آرامش و تشويق والدين است. اجازه دهيد فرزندتان اشتباهات بي خطر كند مثلا كفشهايش را اشتباه بپوشد. اگر به خاطر اشتباه فرزندتان، كندي او و دير شدن شما جلوي كارهاي او را بگيريد، كارها را شما انجام دهيد، يا مرتبا او را تصحيح كنيد موفق نخواهيد بود.

هورا كشيدن، تشكر كردن، و لبخند زدن در حاليكه با محبت او را نوازش ميكنيد بهترين تشويق براي فرزندتان خواهد بود. با روش درست شما و تشويق فرزندتان از سه سالگى ميتوانيد شاهد استقلال فرزندتان در انجام كارهاي شخصى اش باشيد.
مامان تک دختر مامان تک دختر ۲ سالگی
انقدر بهش رو نده لوس میشه!

;به بچه رو بدی درسته قورتت میده; ;اگه به بچه آزادی بدی و محبت کنی لوس میشه; چند بار از این جملات عامیانه شنیده اید؟ بسیاری از والدین، کودکشان را مورد بی مهری و سختگیری قرار میدهند تا مبادا او را لوس کنند، اما اگر والدین بیشتر نگران کم توجهی به فرزندان خود، و کم تر نگران لوس شدن آنها بودند، دنیا جای بهتری میشد.; احترام گذاشتن به کودک، محبت کردن به کودک، و تایید احساسات کودک باعث لوس شدن کودک نمیشود. هر چه کودک به خودش و به شما احساس بهتری داشته باشد، رفتار بهتری خواهد داشت.
بچه لوس اغلب محصول محيط خویش است. تا قبل از ۱۲ ماهگی بچه ها مهارت تحمیل کردن خود وتحت تاثیر قرار دادن آگاهانه دیگران را ندارند ولی وقتی کودک به سن نوپایی می رسد، اوضاع قطعا مبهم تر می شود و کج خلقی بر سر هر چیزی به اتفاق هر روزه تبدیل می شود. اما این نشانه یک بچه نازپرورده یا لوس نیست بلکه بخش کاملا بهنجاری از رشد کودک است.
لارنس اشتاینبرگ روانشناس کودک در کتاب خود می نویسد: هرگز کودکی که به خاطر محبت بسیار زیاد والدينش لوس شده باشد را ندیده ام. امکان ندارد محبت بتواند به کودک آسیب بزند. من معتقدم لوس شدن کودک نتیجه ابراز محبت زیاد نیست، بلکه ناشی از ندادن محبت کافی به اوست و حاصل جایگزین کردن محبت با چیزهای دیگر است، چیزهایی مثل انتظارات کم و دادن چیزهای جورواجور. وقتی والدین خط قرمزی برای فرزندانشان قرار نمی دهند و یا وقتی اسباب بازی را جایگزین محبت یا توجه واقعی می کنند، آن زمان است که کودکان آسیب می بیند