خانوماااا یه چیزی خیلی تو گهواره اذیتم میکنه... همه ی ما تحت شرایطی ناراحت و خسته میشیم و نیاز داریم یکی باهامون تو اون شرایط همدردی کنه... قطعا همه مادرها بخاطر سلامتی بچه هاشون خدارو هزار باز شکر میکنند ولی بازم ناگذیر تحت شرایطی خسته میشن ولی قصدشون از ناله کردن ناشکری نیست و نیاز به همدردی دارن... واقعا قابل درکه که کسایی که بچه هاشون مریضن و یا مشکل خاص دیگه ای دارن شرایطشون خیلی سخت تر از کسایی که بچه سالم دارن ولی بیایید تا یه مادر میاد از خستگی هاش میگه زیر پستش ننویسیم برو خداروشکر کن بچه ت سالمه بچه من که تو بیمارستانه یا خداروشکر کن بچه ت راه میره شیطونی می کنه بچه من سی پی هست نمیتونه راه بره.... من خودم خیلی حس بدی میگیرم از این پیامهااااا... نظر شما چیه؟ ( به امید اینکه لبهای بچه هامون تو هر شرایطی خندون باشه)

ما عادت کردیم تا یکی درد دل کنه تا ثابت نکنیم خودمون بدبخت تریم ول کن نیستیم

اره دقیقا حرف دل منو زدی، ادما چرا اینقد بی رحمن، انگار ناراحت میشن بچه سالم کسه دیگه ای ببینن

موافقم، اینجور وقتا آدم نیاز به همدلی داره ولی مثل خانواده هامون که تا چیزی میگیم میگن پس خودتون چطوری بزرگ شدید؟!!!!

ببخشید ها حالم بهم میخوره از این حرف به جل اینکه آرومت کنن اینو میگن

آخ حرف حق گفتی حرف منم هست

عزیزم منظور بقیه مادرا اینه که تو اون لحظه خوشبختی که اون مادر داره و متوجه ش نیست رو بهش یاد آوری کنه تا اون مادر با صبر و حوصله بیشتری به بچش برسه و شرایط رو تحمل کنه