بچم جدیدا خیلی اذیتم میکنه
اینجوری نبود 4سالش شد یهو خیلی تغییر کرد همش لجبازی میکنه اذیت میکنه
در برار لج بازیاش منم آدم نیستم حرفشو گوش کنم این کار اشتباهشو بکنه واسه همین همه انرژیمو میگیره
خودمم اصلا مدلم جون دار نیست اصلا حالمو بد میکنه
بچه شیطون قابل تحمله بچه لجباز حیلی سخته
من هم مجبورم همه انرژیمو بزارم حرفشو گوش نکنم
حرفشم حالیش نمیشه 3/4روز کار اشتباه کنه حرف بزنم باهاش هیچی همین جوری گریه میکنه اصلا حالیش نمیشه تا قاتی نکنم هیچ تاثیری نداره
یعنی تا داد و بیداد نباشه و من قاطی نکنم این همین جوری رو مخ منه
همش فرار میکنه واسه هر چیزی
من خسته میشم واسه هر چیزی دنبالش بدوعم
م

یه روانشناسی میگفت چهار سالگی مثل چهارده سالگیه،مثل یه نوجوون مغرور و خودرای میشن،باید اصولی برخورد کنی که بعدا آسیب نبینه، سخته ها میدونم خودمم درگیرش هستم ولی چاره ای نیست

پسر منم همینه هنوز سر دستشویی داستان داریم هر دفعه قطره میزنه کل خونه رو جیشی کرده شماره ۲ هم ببخشید همیشه یکم تو شورتشه. هی می گفتم بزرگ میشه عقلش میرسه درست میشه حسرت بچه های مردم رو میخورم دستشویی شونو به موقع میگن من هر بار با التماس و خواهش و دعوا باید ببرمش بقیه مسائل هم همینه لوازم خونه رو میخواد بازی کنه خراب میکنه دیوار ها ر همه رو کنده... همش نه تو دهنشه موقع خواب موقع بازی ...

میفرستمش مهد بعد از ظهر ها لباس میخوام تنش کنم همین جوری میپره فرار میکنه بیشتر داغون میشم این یه مهد میخواد بره
واقعا روانیم کرد
بچه خوبی بود و حرف گوش کن
انگار هر چی بزرگتر میشه مقابله کردنش بیشتر میشه لج بازیاش نظر دادناش مقابله کردناش بیشتر میشه
لج میکنه جواب منو میده اذیتم میکنه منم قاطی میکنم تا آروم میشه و دست از سر من برمیداره خسته شدم😞

پسر منم خیلی آقا بود چند هفته ست روانیم کرده انگار وارد بحران ۵ سالگی شدن.سعی میکنم زیاد باهاش کل کل نکنم ولی بعضی مواقع از کوره در میرم .الان با چالش چونه زدن مواجهیم نباید خودمونو وارد این چالش کنیم