از اولی که یادم میاد پسرم که به دنیا اومد سره هر ناراحتی که داشت و بی قراری میکرد چه دلیلش رو میدونستم چه بی دلیل وقتی بغلش میکنم اصلا توی بغلم اروم نمیشه و منو پس میزنه در صورتی که خیلی زیاد در کنار هم هستیم و در طول روز دائم وقتمو براش میزارم و چی بشه خیلی کم پیش میاد دعواش کنم یا عصبانی بشم
مثلا گاهی شبا که بیدار میشه گریه میکنه منو پس میزنه و ازم فاصله میگیره و به گریه ادامه میده تا از رختخواب بلندش کنم حواسش رو پرت کنم یا اصلا توجهی نکنم تا خودش میخوابه
یا نمونه دیگه امروز که خوابید و خوابش کافی بود وقتی بیدار شد شروع به گریه و غر زدن کرد هر چقدر خواستم تو بغلم ارومش کنم نذاشت
من مادرشم مگه نباید تو اغوش من ارامش بگیره این جور مواقع؟
اگر تجربه دارید راهنماییم کنید لطفا ذهنم خیلی درگیره

من دخترم اگر منو و باباش باشیم قطعا بغل باباشو انتخاب میکنه
موقع رانندگی هم گریه میکنه بره بغلش

منم بعضی وقتا دخترم شبا بلند میشه گریه می‌کنه می‌خوام بغلش کنم نمیزاره منم دیگه بغلش نمیکنم همینجوری ی چن تا آروم میزنم پشتش بعد دستمو میگیره

اینقد به خودت تحمیل نکن که حتما در آغوش تو باید این آرامش رو بگیره، شاید باباش رو میخواد در این مواقع، دختر منم بعضی وقتا گریه میکنه بجای من بغل شوهرم میره میگه بابا بابا