پسر من عادت کرده هر‌وقت بره بیرون باید یه اسباب بازی بخره...و اینکه اصلا و‌ابدا با هیچ اسباب بازی ...بازی هم نمیکنه فقط‌دوست داره بخره انبار کنه.و این عادت و‌پدر شوهر و‌مادرشوهرم درست کردن.لب تر کنه همه چی براش میخرن.و اگه مثلا پسرم‌به ما بگه و واسش نخریم میگن شما بلد نیستی بچه تربیت کنی‌و بچه‌رو‌عقده ای بار میاری.هر‌ چی واسش میخرم مستقیم میره توی انباری چون حتی پنج دیقه هم باهاشون بازی‌نمیکنه..لذت یه اسباب بازی واسش فقط پنج الی ده دیقه هست بعد دورشون‌میندازه.و مادرشوهرم میگه با این تربیت کردنت این و‌مرد بار نمیاری.نباید بزاری‌حسرت هیچی تو‌دلش بمونه باید هر‌چی گفت باهاش راه بیای ونه بهش نگی.عصبی ام از این حرفا.اگه واقعا بدونم پسرم سرگرم میشه با اسباب بازی از جون‌و‌دل واسش مبخرم ولی ب خدا فقط‌میشن اشغال تو خونه.نخرم میگن واسه نومون‌ گدابازی درمیاری.من‌دوست داشتم پسرم‌طوری باشه که خرید وسیله‌جدید واسش جذاب باشه نه اینکه فقط بخره انبار کنه.ابدا بهش نه‌میگن مادر‌و‌پدر شوهرم حرف حرف پسرمهست پیششون.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط