سلام وقتتون بخیر مامانا من خیلی عصبیم از بچگی اینجوری بودم وقتی پدرومادرم طلاق گرفتن خیلی فشار های زندگی تحمل کردم الان خیلی زود عصبی میشم داد میزنم پیش مشاوره ام رفتم کمکت بهم نکرد کسی مثل من باشه 😭الان برای بچم قاطی میکنم دست خودم نیست خیلی میخوام خودمو کنترل کنم پسرمم خیلی اذیت میکنه از کنارش بلند میشم زجه میزنه و خانواده شوهرمم خیلی خیلی اذیتم میکنن

عزیزم همه ما تو شرایط تقریبا یکسانی هستیم از یه طرف زندگیمون با حضور فرشته کوچولوها نظمش بهم ریخته از یه طرف فشار اقتصادی از یه طرف حساسیتهایی که بعد از زایمان اکثرا دچارش میشیم همه باعث میشه گاهی که بخصوص کوچولوهامون نق میزنن نمیذارن به کارامون برسیم عصبی بشیم همه اینها طبیعی هست ولی تنها چیزی که اون لحظه باید بهش فکر کنیم بچه هامونن که اونها سنی ندارن و تو این دنیا ما تنها پناهشون هستیم آغوش ما براشون مطمئن ترین جاست وقتی خوابن نگاهشون میکنیم و لذت میبریم فقط به این فکر کن که تو پناه یه طفل بی پناهی و صبر داشته باش میدونم سخته ولی نفس عمیق بکش موقع عصبی شدن و اب بخور و به هر چیزی دلی اعتقاد داری توسل کن هر چیزی منظورم مذهب نیست صرفا
به خانواده همسرتم اصلا فکر نکن میدونم سخته ولی هر موقع افکار مزاحم میاد تو ذهنت سریع با یه فکر خوب جابجاش کن یا هر موقع رفتار بدی دیدی ازشون کلا نادیده بگیرشون تو مادری و باید ارامش خودتو و زندگیتو حفظ کنی نذار هیچ کسی بهم بزنه این ارامش رو
دختر منم مدام نق میزنه عصبی هم میشم و عذاب وجدان میگیرم ولی خوب منم ادمم خسته میشم ولی چند روزه دارم خودمو کنترل میکنم همش میگم بی پناهه بچم و امیدش منم

عزیزم منم که مشکل شمارو نداشتم همبنه
هممون تو زندگی دست تنهاییم و فشارها زیاده
اما‌خوب این طفل معصوما به واسطه ما به این دنیا اومدن خیلی گناه دارن

فقط ب این فکر کنید اون بچه جز شما هیچ نقطه امنی نداره
شما تنها پناهگاه اونین

چقدر شرایط تو شبیه منع منم از موقع جدایی پدر مادرم عصبی شدم بچمم همش نق میزنع منم عصبی میشم خانواده شوهرمم گو هسن تازه مدتیه همش ب این فکر میکنم طلاق بگیرم دیگ ازشوهرم متنفر شدم موندم تو زندگی کوفتی

منم عصبی بودم قبل ازدواج بخاطر شاریطم ولی بعدش همسرم انقدر ارامش داشت و باهام با ارامش رفتار کرد صبور بود در برابرم انگار منم خیلی خیلی اروم شدم . یوقتایی منم تند خو میشم ولی دست خود ادم ک نیست . بهتره خودت تلاش کنی بنظرم صبح ک از خواب بیدار میشی خودتو بزنی ب بیخیالی مثلا کار هرچیزی ک برات عذاب اوره رو توجه نکن البته جز بچه اون نیاز ب مادر داره پس برای اون کم کاری نکن اون هنوز ۵ ماهشه چیزی متوجه نمیشه ک بخاطر اون بچه کنترل کن سخته ولی شدنیه چون من تونستم .

ببین عزیزم قابل درک هستش همینکه میدونی اشتباه و دنبال راه حلی خودش خیلی جای تقدیر داره... ولی اگه کاری برای خشمت نکنی هی بدتر و بدتر میشه ... و خدای نکرده بزرگ شد ممکنه حتی دست روش بلند کنی... از تراپی شروع کن خیلی کمکت میکنه کتاب کنترل خشم رو هم بخون من تمریناتشو انجام دادم خیلی کمکم کرد ولی از همه مهم تر روان‌درمانی...