چرا اینقدر حساس شدم نسبت به این قضیه؟چرا اینقدر گریه م میگیره و اشکم دم مشکمه؟واقعا خیلی زود میشکنم و اشکم سرازیر میشه؟چرا آخه؟باید چیکار کنم؟

تا زمانی ک همش هرماه بهش فکر کنی درگیرش باشی استرست زیاده و ممکنه نشه
و این شکستن و گریه ها تو این حال عادیه
رها کن واقعا من نتیجه دیدم سه سال همه بهم گفتن
همش گفتم چی میگین مگه میشه
الان میگم کاش گوش داده بودم
اینهمه دکترو دارو و خرج
کاش ی بارم این راه رو تست میکردم

اولا عزیزم عادیه من سه سال گریه کردم
همه میگفتن ول کن فکر نکن میگفتم نمیشه چی میگین
یه جایی اینقد بهم فشار اومد
گفتم الان نمیخوام داروهام قطع کردم دکتر نرفتم
رفتم دنبال خودم ب خودم رسیدم وزن کم کردم اصلاح سبک انجام دادم و یوگا کردم چله زیارت عاشورا برداشتم
سر ماه سوم درعین ناباوری سوپرایز شدم و حامله شدم
فهمیدم تمام این سختیا برای استرس و افکار عجیب و ... بود

هیچکسم حالمو نمیبینه و درکم نمیکنه

کدوم قضیه😑