من به شخصه از وقتی بچه دار شدم همه ذهن زندگی شده بچم سرما نخوره سردش نشه گرمش نشه گشنش باشه نباشه. همه استرس همه فکرم بچمه. برای بچم جون نه عمرمم میدم. ولی بعد بچه دلم برای تنهاییم برای گردش برای همه چیم تنگه. بعد بچه از زندگی لذت نمی‌برم 😥

دقیقا منم همینطور تازه من قبل بچه شاغل بودم درآمد خوب . باشگاه و تفریح و سفر سرجا . الان هیچی فقط استرس بچه . ۶ ماه خونه زندانی هستم که بچه مریض نشه

عزیزم منم همینم تنها نیستی
میمیرم واسه بچم ولی خب دیگ زندگیم مثل زندگی قبلم نیست حتی رابطه های زناشویی محبت عشق همه چی تقریبا نصف شده
دلم تنگ روزای دوتایی با همسرمه
ولی بازم شکرررر بخاطر این فرشته کوچولوهامون
بلاخره بزرگ میشن میدونم یه روزی ام ک بزرگ شن دلتنگ همین روزامون میشیم
درسته همه چی برامون سخت شده ولی لذت ببریم
من الان پسرم نگاه میکنم ک روز ب روز بزرگتر میشه دلم واسه کوچولو بودناش هم تنگ میشه

آخ توچقدمنی😭
بعدتامیای این حرفو بگی جلوکسی همه میگن ناشکری نکن نمیزارن دودقیقه حرف بزنی بخدامنم دیگ زندگیم مثل قبل نشدواقعادلم تنگ شده واسه اون آرامش وراحتیه قبل ازمادرشدن بچموخیلیم دوس دارم ولی دیگ هیچوقت زندگیمون مثل گذشته نمیشه زمستون ک کلا اسیری بابچه همش بایدتوخونه بمونی چون سرده افسردگی شدیدگرفتم

من مدام میگم یعنی بقیه م همین طور بودن و هیچی نمیگفتن من کلا یه ادم استرسی و افسرده شدم اعصابم به هیچی نمیکشه خصوصا این که از اول خواب و خوراک درست حسابی نداره و رفلاکسی بوده دیگه رد دادم اصلا اسم بچه میاد اعصابم قاطی میشه

هر چی ببشتر سخت بگیری سخت تر میشه ولی در کل از دو سال و نیم سه سالگی بهتر میشه اوضاع

اره واقعا . من از بس استرس میکشم جنون گرفتم . حوصله هیچی و هیشکی رو ندارم فقط بچه بچه بچه. دلم گرفته

واقعا من دلم لک زده برای ی سفر راحت ی خواب راحت ی فیلم دیدن راحت

همه همینیم
از بچه داری از مسئولیتش خسته ایم ولی جونمون رو میدم برای بچمون