سن ۲ تا ۳ سالگی، بهش میگن “سن نه گفتن” یا “دوران استقلالطلبی کودک”. بچهها تازه دارن یاد میگیرن که خودشون یک فرد جدا هستن، برای خودشون خواسته دارن، و دنبال استقلال هستن. اما هنوز بلد نیستن احساساتشون رو درست بیان کنن، پس گاهی با زدن، جیغ زدن یا لجبازی این احساسات رو نشون میدن.
⸻
✅ چیکار کنیم؟
۱. آروم بمون، ولی قاطع
وقتی میزنه یا جیغ میزنه، تو نباید عصبی یا خشن بشی. در عین حال، باید قاطع باشی و بگی:
«نه عزیزم، من اجازه نمیدم کسی منو بزنه. اگر ناراحتی، بیا بهم بگو تا کمکت کنم.»
مرز گذاشتن خیلی مهمه، ولی با احترام.
۲. احساساتش رو اسمگذاری کن
بچهها بلد نیستن بگن “عصبانیام” یا “خستهام”. تو بهش کمک کن یاد بگیره. مثلاً بگو:
«میدونم الان خیلی ناراحتی چون اون اسباببازی رو نمیخوای بدی.»
این باعث میشه کمکم بفهمه که به جای زدن، میتونه صحبت کنه.
۳. توجه مثبت در زمانهای خوب
وقتی آرومه، همکاری میکنه یا خوشرفتاره، حتماً تشویقش کن. مثلاً:
«آفرین که الان قشنگ گفتی چی میخوای، خیلی خوشحال شدم.»
۴. سرگرمی و تخلیه انرژی
بچههایی که خستهان، گرسنهان یا بیشفعالیت نداشتن، بیشتر پرخاش میکنن. حتماً روزش پر از بازی، دویدن، نقاشی، شنبازی، خمیربازی و… باشه.
۵. الگو بودن
اگر بچه ببینه تو موقع ناراحتی داد نمیزنی یا کسی رو نمیزنی، خودش هم یاد میگیره. بچهها مثل دوربین فیلمبرداریان!
۶. موقعیت رو بعداً بررسی کن
بعد از اینکه آروم شد، تو یه زمان آروم دوباره باهاش صحبت کن. مثلاً:
«یادته امروز وقتی منو زدی ناراحت شدم؟ میخوای دفعه بعد بهم بگی چی اذیتت کرد؟»
توی لجبازی رو دست نداره متاسفانه
دخترمن خداروشکر اصلا لجباز نیس چون ازهمون اول ک گفتم نه حرفمو عوض نکردم .الان اوج گریه اش زیر دو دقیقس خیلی زود ساکت میشه .جیغ وداد هم خداروشکر نداره
اره دیگه این سن اینجورین،تا چهار پنج سالگی هم واسه بعضی بچه ها ادامه داره،ولی خب اگه کنترل بشه و بچه بفهمه با گریه و جیغ و داد به هدفش نمیرسه خیلی اوضاع بهتر میشه
اتفاقا منم همینو سوال کردم
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.