سلام خانما چون کسیو ندارم باهاش صحبت کنم اینجا مینویسم تا یکم آروم گیرم دیشب یه تصمیمی گرفتم امیدوارم درست باشه🥲هرجور فکر کردم باید از طلاق از اینکه برای آزادی خودم بجنگم دست بردارم با اینکه شوهرم پول نداره خونه وکار درست نداره اصلا بهم محبت نداره بیرونم نمیبره همش فحاشی میکنه به نظرم باید کوتاه بیام ودیگه جوابشو ندم تا یکم جو خونه سبک شه هرجور حساب کردم من الان یه مادرم وباید به خاطر اون از خیلی چیز ها بگذرم این طفل معصوم که گناهی نداره میخوام همه وجودمو بزارم برا پسرم تا خوب بزرگ بشه وآیندش خوب باشه یکی مثل خودم نشه تا موقع ازدواجش بعد ول میکنم میرم شاید خیلی ضربه بخورم ولی باید نادیده بگیرم امیدوارم موفق بشم😓

خیلی سخته زندگی بدون رفاقت و دوستی بین زن و شوهر
خدا کمک کنه به همه ما

عزیزم اینکه بچه ت رو توی این شرایط بزرگ کنی در واقع داری به روح و روان اون بچه هم ضربه میزنی . با خودت روراست باش شما واقعا این شرایط رو ترجیح میدی به سختیهای طلاق یا بخاطر بچت داری تمام اینارو به جون میخری ؟ اگر همسرت برای درست شدن تلاشی نمیکنه همراهیت نمیکنه فردا پسرت میشه یه فرد عصبی و پرخاشگر که تحویل جامعه میدی و بویی از علاقه و عشق نبرده چون ندیده توی خانواده یا اینکه بعدا توی روابطش دچار مشکل بشه و حتی بلد نباشه با یک زن درست رفتار کنه چون پدرشو اونجوری دیده

عزیزم ایشالابانصمیمت زندگیت بشه..همه مامشکلاتی داریم..هیچکس شوهرش بی نقص نیست،شایداونم بهترشدایشالاخداکمکتون کنه واقعاسخته ادم دستش خالی باشه

منم مثل توم ولی کار داره مستجریم ولی زندونی حق دیدن هیچکس یا رفتن خونه کسی ندارم بعد نه محبت داره نه اخلاق نه عرضه همش خانوادش دخالت میکنن و حرف میزنن هیچی جوابشون نمیده با اینکه شاغل بازم خرجی به زور بهم میده یا لباس برام نمیخره منم به فکر طلاقم ولی به خاطر دخترم میگم بسازم فعلا ولی همه میگن اشتباه میکنی فقط داری خودت نابود میکنی

یه ده‌روز ول کردم رفتم بچم دربه در این خونه اون خونه شد مریض شد کلی گریه میکرد هیچ کی بهش محبت نداشت مادرشوهرم خودش یه بچه پنج ماهه داره که مراقب اون بود مامان خودمم یه پسر دوساله خیلی ضربه خورد

حالا که این تصمیم گرفتی
هیچ وقت جلو بچه دعوا نکنید
هیچ وقت پدرشو جلوی بچه خورد نکنی کوچیک نکنی
وقتی بزرگتر شد سرش منت نزاری بخاطر تو موندم تو زندگی