شما بچه های همسن پسر منو‌ میبرید بیرون حساسید یا بیخیال؟دیدم بعضی مادرا برا خودشون میشینن بچه بازی میکنه خودش من نمیتونم مدام دنبال پسرمم نیفته جایی نره از تاپ تا سرسره نیفته.مثلا سنگ برمیذاره پرت میده میترسم به کسی بزنه بچه ایو هول بده. همش دنبالشم هی صداش میکنم نکن بشین.نمیتونم بیخیال باشم میرم بیرون همش استرس دارم شوهر فوق حساسیم دارم چیزی شه ول نمیکنه.مجبورم همش دنبال باشم میدونم اینجوریم ترسو بار میاد نمیتونه از پس خودش بربیاد

منم همپای پسرم میدوووم، اتفاق یه لحظه اس و پشیمونی یه عمر، من به چشم دیدم که بچه همینجور بیخیالش بودن چند بار ما از جلوی تاب گرفتیمش آخر پرید تو خیابون جلوی ماشین و تموم 😪

منم دقیقا دنبال پسرمم مواظبشم از سرسره میاد پایین لب سرسرع م میخاد بره بالا لب پله هام
به منم میگن چه حساسی ولی من همینم نمیخام ثانیه ی ازجلو چشمم دوربشه

وای من اینجوریم خیلیم استرسی هستم همه بهم حرف میزنن میگن هی دنبالشی شوهرمم میگه نیوفت دنبالش بزار آزاد باشه ولی من اصلا نمیتونم تنهاش بزارم

من نمیتونم بشینم ،باید پیشش باشم چون نگران میشم یوقت کسی ندزده یا بلایی سرش نیاد

منم همینطوری هستم ب خاطر همین اگز پارک جایی بخوایم بریم پدرش حتما هست من می‌شینم خودش با پدرش می‌ره بازی میکنن

منم دقیقا شرایط شمارو دارم شوهرم حساس خودمم حساس من خیلی عذاب میکشم

من بیخیال شما قطعا بچه اولتونه من ی جا میشینم پسر بزرگم با دوستاش کوچیکم کلا رو سرسره یا دوست جدید پیدا می‌کنه یا کلا بهم سر می‌زنیم اما بخوام دنبالش باشم اینا اما کلم کلااا دنبالشون میچرخه

ثانیه به ثانیه دنبالشم میره بالای سرسره تا آخرین پله میمونم بعد بدو بدو میکنم به جایی که سر میخوره میاد پایین

منم حساسم همش دنبالشم حالا جدیدا تو خانه بازی یکم با فاصله ازش میشینم خودش بازی میکنه اما تو پارک اصلا نمیتونم هم میترسم آسیب ببینه هم فوبیای اینو دارم یکی دستشو نگیره ببره

فعلا سنشون کوچیکه برا نشستن و از دور تماشا کردن
ولی سعی میکنم تاجای ممکن زیاد مداخله نکنم حتی از سرسره اومد خورد زمین چن ثانیه وایمیستم اگ ادامه داد ب مسیرش نمیرم نزدیک یا کار خطرناکی انجام نداد مداخله نمیکنم

فقط وقتی دیدم کسیو میخواد هل بده یا میخواد پرت کنه مداخله میکنم

نمیشه ول کرد که بچه های این سنیو کار خوبی میکنی...

زیادم سخت نگیر ولی کنارش وایسا بالاخره بچه ممکنه بیفته نمیشه جلوی این اتفاقو گرفت.به شوهرتم بگو بچه است یا بزار خودش ببرتش پارک بهتره

منم‌مث شمام‌خیلی میترسم‌از سرسره نیفته کسی هولش نده باکسیو هول نده واقعا درکت میکنم‌ادم‌نره راحتده انگار منک کلا استرس میگیرم‌همش‌کنارشم

منم همینجورم
مثلا میبرمش پارک تا یکم خودم استراحت کنم ولی بدتر خسته میشم

من وایمیسم پیشش چون خودش میگه بیا پیشم بازی کنیم تو خانه‌بازی و پارک ولی اینکه بیوفتم دنبالش ن میشینم یجا ب فاصله ی چن متر هواسم شیش دنگ هست بهش ولی ازاین اخلاقا نداره کسیو هول بده یا بکسی چیزی پرت کنه ازاینکارا نمیکنه خون گرمه ولی پسرشما مشخصه از پس خودش برمیاد فقط دورادور کنترلش کن همینکه پابپاش بری بچرو حساس میکنی

منم تاحدودی مثل شمام ولی بچه هاروهم باید تاحدودی ازاد گذاشت تا یاد بگیرن چجور رفتارکنن

شمایکم حساسیتتونم بخاطر شوهرتونه
نگران نباشید کنارش باشید ولی هی بکن نکن نکنید مگراینکه بخواد اسیبی بزنه

حساسیت بیش ازاندازه خوب نیس بیخیالی ام خوب نیس
من ازاگ پارک شلوغ باشه اصلا نمیشینم
چون حادثه ی لحظه اس

ن بابا ترسو چرا کار خوبی میکنی حواست بهش هست دیگه منم شوهرم خیلی حساسه رو بچها