کم کم دارم افسردگی میگیرم بخدا
غذا درست میکنی یه بار میخوره یه بار نمیخوره یه روز همش بازی میکنه یه روز همش گریه
امروز اومدم صبحانه بدم ۵ قاشق خورد دیگه نخواست منم به زور بهش نمیدم الکی گریه میکنه بهونه میگیره میخواد همش پیشش باشم دیگه بهش شیر دادم آروم شد چیزی نگفت غذا نخوره نگرانیم نخوابه نگرانیم مریض شه دیگه بدتر از یطرف هی نگران وزن گرفتنیم که وای کم وزن نگیره بهش نگاه میکنم انگار لاغر شده
بخدا قدیم خیلی خیلی بهتر بود ما همون غذاهای سفره رو میخوردیم نه نگران وزن گیری بودن نه نگران شیر خوردن یا نخوردن هیچ کولیک و رفلاکسی هم نبود
من دخترم ۲۵ روزش بود سرما خورد بعدش خوب شد کولیک گرفت دوماه کولیک داشت رفلاکس گرفت یک ماه اعتصاب شیر طوری شیر نمیخورد که از گرسنگی گریه کرد کبود شد نفسش رفت شیر خشک گرفتم با شیشه با سرنگ با قطره چکون هیچکدومو نمیخورد شیر اصلیش که شیر مادر بود هم نمیخواست یک ماه پیش مادرشوهرم بودم چون شهر غریبم دوباره بعدش واکسنا و تب گرفتن دوباره مریض شد خوب شد دندون میخواد دربیاره الان دندونش دراومده حسش میکنم ولی کامل درنیومده نمیدونم دیگه غذا نخوردنش چیه بهونه گرفتنش از چیه کاش همه چی مثل قدیم بود من واقعا دیگه توان ندارم عصبی شدم امروز اینقد زدم تو سر خورم دختر ترسید اومد بغلم بخدا ماهم آدمیم شوهرمم سرکاره اگه خونه بود کمکم میکرد بدتر از همه چی اینه شهر غریب ازدواج کردن اگه مامانم بود خیالم راحت بود بچه رو نگه میداشت

چقدر حرفای دلمو زدی...

من با روش BLW بهش غذا میدم هرچقدر خورد نخورد هم مهم نیست چون شیر مهمه الان رشد وزن و قد باشیر بالای یکسال باید دغدغه های الانتو داشته باشم ک از الان نگران اونروزام یوقتایی یکی دو ماه پیش مثل همین الانت گریه میکردم و میزدم تو سرخودم و بچه رو میدادم باباش و باهاشون قهر میکردم ولی دیدم فایده نداره گرچ الان هم عصبی میشم ولی بخاطر جیغ جیغاس و اویزون و چسبنده بودنش خیلی رو اعصابم میره ب شلوارم چسبیده و هرجا برم باید بیاد وگرن سقفو میزاره رو سرش از جیغ و گریه و هق زدن

ای خواهر تا عمر داریم باید بسوزیم پای بچه ها...همه همینن