خانوما شمام مث منین یا نه؟؟ شبا ک پسرم میخوابه عذاب وجدان نیگیرم میگم در طول روز براش کم گذاشتم بهش کم رسیدگی کردم مثلن ظهر میخواستم جارو برقی بکشم مورچه دوره فرشامون میچدخیدن از بس آشغال رو فرشا بود پسرم گریه میکرد میگفت باید بیام بغلت بغلش کردم باز گریه کرد گذاشتم زمین جارو برقی رو دادم دستش ده دیقه روشن گذاشتم تا اون جارو کنه یکم از سرش بپره جارو رو بده ب من نداد ک نداد همش گریه منم حالمون اندازه دو تا فرش دوازه میخوره گفتم عیب نداره بزار یخورده گریه کنه تا من جارومو بکنم تموم شد بدم دستش الان عذاب وجدان دارم ک چرا بی تفاوت جارومو کردم وبغلش نکردم آرومش کنم... نمیدونم چرا نمیزاره کارای خونه رو انجام بدم حتی صب ها بزور میزاره پتوهای زیرمونو جمع کنم هزار تا کلک سوار میکنم تا بزاره

نه عزیزم این حس ها طبیعیه من که پسر بزرگم ۱۷سالشه هنوز شبا عذاب وجدان دارم چرا دعواش کردم نکنه پول تو جیبیش کمه چرا غذا خوشمزه تر درست نکردم اون یکی هم که ۱۸ماهشه همش میگم مادر خوبی نیستم حتما تقصیر منه غذا درست نمیخوره وای چرا پارک نبردمش وای چرا و چراو چراااا
مادریم دیگه همش حس ناکافی بودن داریم در حالیکه بهترین خودمونو گذاشتیم برای بچهامون

عزیزم من قبلا اینطور بودم اما حالا نه...غذا درست کردن.تمیز کردن خونه و... همه برای رفاه اون بچه است و نمیشه که هیچ کار نکرد بچه تو جا کثیف و بدون غذا بزرگ شه...

دقیقن من بیشتر برای دوقلوهام که ۶ سالشونه اینجوری میشم الان دخترم گفت سرم گیج میره دنیا رو سرم خراب شد تا الان خوابم نبرد

نه والا کار خوبی کردی باید بفهمه با گریه کردن چیزی به دست نمیاد منم دررابطه به غذا خوردن پسرم اینجوریم ولی بخدا اصلا خودش نمیخوره غذا خوبم درست کنم نمیخوره خیلی عذابم میده غذا دادن بهش واسم عین مرگه انقد سخت دهنشو باز میکنه 🥲🥲🥲

پسر منم همینه من عذاب وجدان نمی‌گیرم چون بخوام به با خواسته های اون پیش برم سنگ رو سنگ بند نمیشه بعضی جاها بی توجهی میکنم
فقط اگه صدام روش بلند شده ناراحت میشم

دختر منم اینجوریه عزیزم بهش میگم بیا کمک مامان مثلا میگم بالشت خودتو بیار جمع کنیم یا پتو تو بیار جمع کنیم