شوهرم از اول ازدواجمون،قبل از بچه دار شدنمون،میگفت آدم باید چنتا بچه داشته باشه یکی فایده نداره.قبل دارا باهاش مخالف بودم و میگفتم فقط یدونه.اما الان خودمم دلم میخاد یکی دیگه بیارم.
حالا شوهرم میگه با این وضع مملکت آدم دست و‌دلش نمیره بازم بچه دار بشه.ولی میدونم که حرف الکی میزنه و‌اگه من بگم رو‌هوا قبول میکنه.
دلم میخاد وقتی دارا ۳سالش شد دوباره اقدام کنم برای بعدی.
اما از یه طرف میگم اونموقع تازه از آب و‌گل درمیاد.میتونم بذارمش مهد و خودم به کارای دیگم برسم و تازه یذره نفس بکشم.اگه یکی دیگه بیارم دوباره تا۳سال بعدش همه اینا میمونه رو دلم.
نمیدونم چیکار کنم!!!!
به نظرتون فاصله سنی بچه ها چقدر باشه خوبه؟؟؟؟
حرفی حدیثی تجربه ای گر دارین خوشحال میشم بشنوم…

فرزند پروری،فرزند،دختر،پسر

ببین بچه خیلی سخته واقعا سخت
ک وقتی یکی رو بزرگ میکنی دیگه به تک فرزندی رو میاری
اما خودتم دلت نمیاد تک فرزند داشته باشی و بچت آسیب ببینه
نگاه کنی عملا تا ۳ ۴ سالگی شدیدا درگیرشی
عقلانیش اینه ادم ک درگیر هس بزار پشت سرهم بچه بیاره ک همزمان برا دوتاشون درگیر باشه
و همزمان دوتاشون از آب و گل دربیان و راحت بشی
ن اینکه تازه این یکی رو بزرگ کردی دوباره به سال بعد از صفر شروع کنی همون راهو بری
تازه فاصله سنی زیادم آسیب داره

من که حاضرم برم رحممو بردارم ولی بچه دیگه ای نیارم. دیگه اگه هوسه همین یکی بسه 😁

بهش فکر نمیکنم
یکمم ادم راحت زندگی کنع با همین ی‌بچه

به هیچ عنوان فعلا البته این نظر دارم
خودت خیلی اذیت میشی بزار بره مدرسه بعد یکی دیگه

من با نظرت موافقم🤌🏼
بنظرم فاصله سنی کم بهتره هم توی دوستی شون هم ارتباط برقرار کردن شون هم خیلی چیزای دیگه
خودم ب شخصه با فاصله سنی کم دوست دارم
بعد این‌که من ک واقعا سر یچم تا دوماهگی اذیت بودم الان از یچه داری هیجی نمیفمم😂شاید بخاطر این تمایل ب بعدی ها دارم

فعلا راجبش اصلا اصلا فکر نمیکنیم
و تصمیممون روی همین یدونه هستش هم خودم هم همسرم😁

منم دوست دارم بخونم تجربیاتشونو
لایک کن ببینم

بستگی به شرایط زندگی ادم داره من خودمم بدم نمیاد اما چون سرکار میرم دوس دارم همین یکی باشه اما خوب براش وقت بذارم

راست میگه شوهرت تکلیف مملکت مشخص نیست باردار بشی خودت اذیت میشی

آوردن یدونه بچه دیگه توی این مملکت و شرایط وقتی هیچ دلیلی جز اینکه دلم میخواد نداری به نظرم ظلمه. البته این نظر منه.
ما الان زیر موشکای اسراییل نترکیم از بی برقی و بی آبی میفتیم به جون همدیگه. یه هفته اس دنبال آپتامیل بالای ۳ سالیم کل خانواده و دوستا و کارمندای شوهرم هرکی یدونه پیدا میکنه جایزه میدیم بهش😆

اگه دوست داری بیاری بیار با هم بزرگ شن الان بچه های خواهر شوهر من فاصله سنی ۸ساله دوتاشم پسره ن بزرگه با کوچیکه بازی می‌کنه ن کوچیکه همش دعوا میکنن اما بچه های عمم فاصلشون کمه ب هم دیگه حتی غذا میدن

متاسفانه من حتی نمیتونم راجبش فکر کنم چ برسه نظر🤣🤣

منم انقد دلم میخاد باردار شم🥹😍

من ازاول نظرم این بود اگه‌بچه دار شدم پشت هم بچه دار شم که برای هم دوست و تکیه گاه قوی باشن
میخاستم اقدام کنم که بعد یه مدت بخاطر یه مشکل جدی ازسرم افتاد با اینکه مشکلم حل نشده اما دوباره نظرم برگشته میگم ظلمه بچم تنها بمونه تازه اونم تواین شرایط اگه من یا باباش اتفاقی برامون بیوفته بچم تنها میمونه اگه خواهر یا برادر داشته باشه لااقل تنها و بی کس نمیشه خانواده داره🥲
هراتفاقیم که قرارباشه بیوفته بازم دوتا ادم از گوشت و خون هم کنارهمدیگه باشن خیلی بهتروقابل تحمل تره

من چون توی یک خونواده پرجمعیت بزرگ شده
۴تاخواهر دارم،۳تا برادر

و گاهی وقتا همگی باهم جمع میشیم دورهم بگوبخند و....
اصصصصصصلا دلم نمی‌خواد بچم یکی باشع
ولی خب فعلا هم شاهان کوچیکه هم اینکه وضع ممکلت مشخص نیست و مستاجر هستیم
همیشه ب همسرم میگم هر موقع خونه دار شدیم
هرچقدم خونه کوچیک باشع حتی ۶۰متری
حتتتتتما دومی و شایدم سومی رو بیارم

من که چون تنهام خودم و شوهرم ،کمکی ندارم ،فعلا بهش فکر نمیکنم ،دوست دارم همه تمرکزم رو همین یه دونه پسرم باشه با همین اوضاعم خیلی وقتا کم میارم عصبی میشم چون پسرم به شدت شر شده ،میگم تا سی نشدم به بچه دوم فکر نمیکنم چون واقعا دارم خودم رو اذیت میکنم خداروشکر خدا همین یکیو داد از تنهایی در اومدم ولی نباید کاری کنم بیشتر از این اذیت بشم و پسرمم اذیت بشه چون بچه دوم باز بیشتر رسیدگی میخواد منم که تنهام دوست ندارم همه فکرم و کارم بره سمت بچه دومم و اولی رسیدگی کافی نشه بهش 🥲

ببین من دهنم صاف شده با این یکی
ولی چون خودم تک بچه بودم اصلاااا دوس ندارم یکی باشه اگه گمکی داشتم من واقعا تاحالا باردار شده بودم چون دیدم ک دوتاکوچیک شیر ب شیر بهتره تا یکم بزرگتر میشه ک حسودی میکنه

منم اصلن خودم تک فرزندی رو دوست نداشتم
ولی الان دوست ندارم یه بچه دیگه داشته باشم .همسرم میدونم دوست داره و بعضی وقتا مدام میگه .
بنظرم اگه از نظر روحی جسمی و مالی که مهمترینشه خوب باشی .دو تا داشتن بهتر از یه دونه ست

والا من نمیتونم بهش فکر کنم
واقعا کشش ندارم
بیشتر از همه روحی

هر وری بهش نگاه میکنی سخته
اگر صبر کنی این بچه از اب و گل دربیادبشه مثلا هفت سالش باز باید بعد کلی وقت بیفتی تو فرایند بچه بزرگ کردن...
اگر زودی بچه دوم بیاری دهنت با دوتا بچه صاف میشه اما بعدا دیگه‌گیر نیستی

از نظر روانشناسی بهترین فاصله سنی ۵تا ۷ ساله. بچه اول از آب و گل دراومده، مادر و پدر اندکی نفس کشیدن و حالا دومی میاد. جوری که بچه اولم خیلی کوچیک نیست که آسیب روحی ببینه یا خیلی بزرگ نشده که با خودش بگه این مزاحم کیه تاحالا همه چی برا من بوده و حالا این اومده.

نگا دو جنبه داره خودت باید بر اساس شرایطتت نکاه کنی و بعدش هم صلاح خدا رو ببینی چی میخاد
فاصله سنی کم خوبه ، منو ابحیم ۳ سال باهم فرقمونه و از همو اول ک با هم بودیم خوردیم پوشیدیم خابیدیم تا عروس شدیم
کوچیکه با من ۹ سال فرقشه و ما دم ب دقیقه دعوا داریم 🤣🤣🤣
وای خانواده شوهر میگن همون ۴ سال خوبه
چون بین بچه های خودشون همه ۴ سال فرق داره
حتی خواهرشوهرم
من خودم چون بچه اولم زود آوردم ینی بخام بهت بگم ما هیچ تفریح دو نفره نداشتیم دیگ در جریانی
دوس داشتم ۶ سال بعد و ۷ سال بعد
بعد با خودم فک کردم اونجا بچم میشه پیش دبستانی و کلاس اول و کلی کار ، کار دستی
گفتم همون ۸ سال ۹ سال دیگ
ولی باز ببینم تا اون موقع اگه خطایی ندیم 🤣💔

تازه زاییدی خاهر بیخیال
منکه حداقللل شیش سال دیگه بعدی رو میارم
فک کن بیاری هم این لج کنه هم اون
هم باید اینو بخابونی هم اونو
جایی بخای بری هم اینو حاضر کنی هم اونو
غذا دهن جفتشون بخای بزاری
بیشتر فکر کن خیلی سخته