وقتی بچتون زمین میخوره یا از جایی میفته، واکنش‌واکنشتون چیه؟ من به شدت عصبی میشم خودمو میزنم همش داد میزنم هی بهش میگم مگه نگفتم میفتی البته همزمان بغلش میکنم بهش شیر میدم ولی اون بخش عصبی دست خودم نیست انگار بیشتر میترسونمش، باید چیکار کنم؟

من باشگاه دارم و پرنسارو باخودم میبرم همیشه خیلی وقتا میره رو وسایل کارای خطرناک میکنه و طبیعتا میفته خیلی وقتا ولی ۹۰درصد واکنش خاصی نشون نمیدم اولین تلاشم اینه ک وانمود کنم ندیدمش تا جایی ک بتونه خودش حلش کنه و ذاتا تو تمام مشکلاتش وابسته ی من نشه اگه نتونست هم صدام کنه سریع میرم سمتش و مدام میگم عیب نداره مامان افتادی؟ کجات خورد؟ درد داری؟ بعدم بوسش میکنم و سعی میکنم اروم شه هرچقدم بقیه ی خانومای باشگاه بگن بالاسرش باش یا وای فلان یا بگن مادرش بیخیاله اصلا اهمیت نمیدم چون برای من مهم اینه ک دختر مستقل و عاقلی بار بیارم ک فضای یادگیری و فهمیدن رو داشته باشه فقط در شرایط بد و جایی ک خیلی خطرناک باشه واکنش نشون میدم نمیزارم بره بقیه جاها بااینکه میدونم مثلا از ارتفاع ۱۰_۱۵سانت ممکنه بیفته خودمو میزنم ب اون راه تا هم زمین خوردنو یاد بگیره هم بلند شدن و ادامه دادن رو

ببین اینکه خودتو بزنی و هی داد بکشی بیشتر میترسه ترسو بار میاد اگه ببینی چیزی نشده زمین خوردن سادست واکنش نشون نده اصلا

اصلا توی سن بچت هر چقدرم بهش بگی اونجا نرو خطرناکه هیچجوره متوجه نمیشه دختر من اوایل وقتی از جذیی میوفتاد با اینکه گریه میکرد و اذیت میشد و من دعواش میکردم ک مگ نگفتم نرو اینجا نرو اونجا با اون همه بازم دو دقیقه بعد هگون جای خطرناک پیداش میکردم واسه همین میگم واکنش اصلا نشون نده چون روی ناخوداگاه بچه تاثیر میزاره و فقط ناراحتش میکنه و اوضاع رو وخیم تر میکنه وقتی داره از یه جایی میوفده یا چیزی لطفا اصلا بهش شیر نده خواهش میکنم چون توی گذر زمان پرخوری عصبی میگیره و وقتی ناراحته یا اذیته یا اتفاقی براش افتاده خدایی نکرده چون عادت کرده تا اتفاقی میوفته سریع شیرش میدی روش تاثیر بد میزاره بجاش بغلش کن و بهش بگو اشکال نداره بلندش کن و این چیزا

اینجوری بیشتر میترسه و فکر میکنه اتفاق بدی واسش افتاده و با اون ترس تو وجودش میمونه اینکه همون موقع بهش شیر میدی براش یجوریه ک انگار صداشو خفه کردی و نمیزاری خودشو خالی کنه من خودم اینجور مواقع هم من هم باباش واکنشی نشون نمیدیم اصلا شاید مسخره باشه ولی دست میزنیم میرقصیم اونم ناخود اگاه اصلا یادش میره چه اتفاقی افتاده و باهامون پامیشه دست میزنه میرقصه و میخنده خیلی راحت البته توی افتادنای خفیف مثل زمین خوردن یا افتادن از روی سکوی کوتاه یا سرش بخوره جایی و این چیزا واسه من خیلی جواب بوده

اینجوری میترسه. بذار زمین بخوره و یاد بگیره چکار کنه که زمین نخوره. من معمولا نگاه میکنم ببینم خودش بلند میشه یا چیزیش نشده. اگه ببینم سطحیه میذارم خودش بلند شه و ادامه کارشو بکنه اما ببینم خطریه بهش میگم که مراقب باید باشی. اگه هم شرایط خیلی خطرناک باشه منم میترسم و ممکنه بچمم بترسه. یه جاهایی باید بدونن که باید بترسن.

امروز یه کلیپی دیدم راجب همین موضوع.تاجایی که بدونی خطری نداشته اصلا نباید‌واکنش نشون بدی ببینی خودش چه جور برمیاد ازپسش.بعدش بغلش کنی بگی دردت اومد یانه خوب میشی اینا.که احساساتش بروز بده

چقد ما مامانا گناه داریم نمیتونیم کنترل کنیم بعدشم سرزنش و عذاب وجدان