برعکس دختر من با غریبه ها جوره،با پدرم و داداشام کلا با خونواده خودم که باشه میخنده بازی میکنه اما خونه پدرشوهرم که میرم ازکنارم تکون نمیخوره بهش نزدیک هم میشن گریه میکنه
دختر منم۸ماهه هست وغریبه را ببینه یه نگاه میکنه بعد زود برمیگرده طرف من وسرش پایین میندازه،منم نگران این موضوع هستم دوستان بیزحمت راهنمایی ام کنن،
اصلا باید همینطور باشه این نشون می ده درک درستی از آشنا و غریبه داره
من دختراولیم ازاول همینجوربود الانم نزدیک ۸سالشه هنوزهمینجوره بدش میادکسی ببوسه فقط با بابام وداداشام خوب بود پدرشوهرم وبرادراشوهرم تامیخوان بگیرن بوسش کنن یالپش بکشن جیغ میکشه میگه مامان پشت سرمن قایم میشه ازبچگی تابه الان انقدباهاش حرف زدم میگه بدم میادبوسم کنن منم دیگه هیچی نمیگم وقتی دوس نداره اجباری نیس بره پیششون ولی دخترکوچیکم خون گرمتره به روهمه لبخندمیزنه غریبه وآشنانداره
آره بابا
دختر من تو خونمون خوبه بیرون خونه نه
مثلا داداشمو جایی میبینه گریه میکنه ولی تو خونمون بهش میخنده و بازی میکنه
دختر منم از غریبها میترسه مخصوصا اقایون
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.