سلام مامانا ینی بابچه بیرون رفتن اونم تنهایی =غلط کردن
از سر خیابون تا خونمون یکسره گریه ده اخه لامصب خونه ای میگی بیام بیرون میایم بیرون ازدماغم درمیاری جالبه فقط وقتی من پیششم اینجوریه .خیلی خودم کنترل کردم نزنمش
خداروشکر از موقعی که قرص های هورمونی میخورم (اوزیل ،دوفامد)احساس میکنم آروم تر شدم نسبتا
ولی واقعن یکیتون بگه کی دردسر بجه تموم میشه ؟والا بیرون خانوما رو میبینم بابچه یک ماهه الی دوسال راحت میچرخن بچه منم نق نق نق

ب شانسه

پسر من رو مخه دست هرکی هرچی ببینه میخاد یعنی خودشو به زمین میماله میگه بستنی حالا داره میخوره یکی دیگه م میخاد خودشو میندازه تو خیابون یه وضعیه

مثل پسر منه. یه جا بند نمیشه، همش میدوه، مسیرش رو از ما جدا میکنه باید هی دنبالش بدوی، هر مغازه ای ببینه میره داخلش

پسر من نق نمیزنه
خیلی اذیت میکنه
تو مغازه خودشو میندازه رو سرامیک
وسایل پایین باشه میره روش
اگه پیاده باشم همش میخواد بدوئه
میره تو. خیابون

دخترمنم اینجوره عزیزم میگه بریم بیرون به غلط کردن میندازمون

یعنی عین پسر من

سلام عزیزم
دردسرشون تمومی نداره هر روز ی شکل تازه میشه فقط
تا نوزاد بود رفلاکسش گند میزد ب بیرون رفتن چند باز از جلو آسانسور برگشتم دیگه نرفتم الانم ک بدوبدو و رفتنش با غریبه ها و جیغ جیغ کردنش
کلا هر دفعه ی مدل یا میره دیگه راضی نمیشه بیاد

عزيزم شما بچت نق ميزنه ، واسه من نق نميزنه خيلي هم خوبه ولي واقعا نميتونم ببرمش بيرون ، چرا آخه ! مادرا رو ميبينم بهشون حسوديم ميشه ، چهار طبقه بدون آسانسور انگار واسم شده مجازات

اوووف گفتی

کم‌کم بعید می‌دونم دردسراشون تموم بشه