۴ پاسخ

اول اینکه خیلی جدی با تمام کسایی که میان سمتت بگو که غریبی میکنه و اگه میخواید هی باهاش حرف بزنید بگید که برم( به مادر و مادرشوهرت بگو که حالی اقوام بکنن)
دوم چند تا اسباب بازی جدید همیشه همراهت باشه و رو به خودت و پست به مردم بشونش
سوم اینکه شروع کن اول تو جاهایی مثل کافه، رستوران، پارک که جاهای شلوغی هست ولی کسی باهاش کاری نداره ببری و از طرف دیگه شروع کن خونه بقیه برو ولی تک تک
یعنی میری خونه عمت فقط خودشون باشن
بهشون بگو فرصت برای آشنایی بدن
بگو که اول بزارید از دور ببینتتون و فقط صداتون و بشنوه.کم کم بیان کنارتون ولی با اون کاری نداشته باشن
مطمئن بشه بچه که کسی باهاش کاری نداره و قرار نیس از شما جدا بشه
بعدش با ی اسباب بازی شروع کنن به حرف زدن باهاش

پسر منم همینجوریه .تازه الانم اگه کسی بیاد خونمون هم گریه میکنه .بیرون میریم گریه کسی هم بیاد گریه .انگار فقط به خودم و باباش عادت داره .اگه بیرون باشیم یا کسی باشه هم فقط بغل خودم آرومه حتی بغل باباش هم سریع گریه میکنه

دقیقا مثل پسرمن دیشب رفتیم مهمونی به غلط کردن افتادم انقدر گریه کرد که هلاک شد دقیقا چسبیده بود بهم هرکی صداشم میزد .سریع گریه میکرد خانواده شوهرمم بسکه گفتن وابستش کردی به خودت و کلی حرف دیگه عصبیم کردن

پسر منم همینه والا تو خونه هم ساکت نمی مونه

سوال های مرتبط