عذاب وجدان دارم
پسرم خیلیییی گریه میکنه بهانه گیری میکنه همش باید بقلم باشه هیچکار نمیتونم بکنم بخدا کمردرد شدم
امروز داشتم به شوهرم میگفتم چ غلطی کردم بچه آوردیم زندگی راحت بدون سروصدا داشتیم بچه چیه حالاحالاها نباید میاوردم دیوونه کرده
شوهرم گفت ناشکری کن اره ناشکری کن😕😕
عذاب وجدان گرفتم خدایا منو ببخش این حرفارو از ته دل نزدم گاهی کم میارم

مردا استاد عذاب وجدان دادنن ولی خودشون عذاب وجدان نمیگیرن

عزیزم اول و آخر آدم میخواست بچه دار بشه درسته زندگی با وجود بچه سخت تر میشه بخدا دختر منم همین طوره تازه من تو شهر غریبم نه خانواده خودم هست نه خانواده همسرم فقط خودم و همسرم هستیم بچه ی منم بهونه گیر شده کارای خونه رو وقتی اون خوابه حتی اگر حوصله هم نداشته باشم بلند میشم انجام میدم بچه ها شیرینی زندگیمون هستن من حتی وقتی خسته هم باشم شکر خدا رو میکنم بابت این نعمت زیباش پدر و مادرهای ما هم با سختی ماها رو بزرگ کردن پس هیچ بچه ای به اسونی بزرگ نشده می‌دونم خسته میشی من خودم اینا رو همش رو درک میکنم مخصوصا من که فشار زیادی روم هست تو یه مادری معلومه هیچوقت از ته دلت چنین حرفی رو نمی‌زنی منم وقتی دخترم می‌خوابه میگم ای کاش بیشتر باهاش بازی کرده بودم عذاب وجدان میگیرم و گریه میکنم 🥲

طبیعیه آدم فشار روشه خب ی تحملی داره

منکه دوقلو دارم چه دلی به من پس 🤦🏼‍♀️😅هرکی میبینتم میگه چقد چهرت بزرگ شده انگار یه ۳ سال زودتر از سنت پیر شدی

عزیزم عذاب وجدان نگیر توام مادر صبری داری تحملی داره ممکنه که هر کسی یه همچین حرفیو بزنه من خودم روزی ۱۰۰ بار میگم🤣چون کاقعا از منه صبور الان یه الان عصبی ساخته شده
الانم این رفتاراش جهش رشدیشه دختر متن همین موقع ها بود شروع کرد نق گریه اویزون من بودن بد خواب شدن تا بالاخره سه روز پیش چهار دست و ما رفت
میگن بچه ها یه کار بزرگیو که میخوان یاد بگیرن مغزشون کشش اون حجم از اموزشد نداره اینجوری میشن و بعد یه حرکت بزرگ مثل غلت زدن چاار دست و پا یا راه رفتنو میکنن