نمیدونم کی قراره روزای خوش رو با این بچه تجربه کنم که خودش غذا بخوره بدون اینکه دوساعت دنبالش باشم یا با هزار کار سرگرمش کنم که یه قاشق بخوره از اولش کولیک و رفلاکس بعدش یک ماه اعتصاب شیر ففط داخل خواب میخورد یادمه دوماهش بود از گشنگی گریه میکرد و شیر نمیخورد همه راه رو امتحان میکردم و نمیخواست یکم بهتر شد که بتونه غذا بخوره حساسیت به پروتئین گاوی گرفت به کلی چیزای دیگه حساسیت داشت خیلی چیزای مقوی رو اصلا دوست نداره همه چیز براش میگیرم درست میکنم اصلا نمیخواد گریه میکنه که شیر میخوام شیر میدم یکم میخوره شیشه رو میندازه نمیخوره میبرم دکتر میگه مشکلی نداره بخاطر دندونه لعنت به این دندون که منو روانی کرده بچه رو مریض کرده بخدا نه خواب داره نه میتونه چیزی بخوره ازمایشش هم هیچ مشکلی نداشت دکتر زینک داد بازم اثری نداره خیلی خستم هیچی نمیخوره انگار هیچی دوست نداره کسی بوده بچش اینجوری باشه و کاری انجام داده باشه که بچه بهتر بشه یا بعد از یه مدت درست بشه من از یک سالگی تا الان وضعمون همینه و دارم میبینم که روز به روز بدتر میشه به جای بهتر شدن

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط