من اتاق پسرم جدا کردم ولی ترید دارم به هرکی میگم میکه اشتباه کردی و بچه استرس و اضطراب میگیره یا جدیدا حس میکنم پرخاشگر شده
الان حس عذاب وجدان داره دیوونه ام میکنه

نمیدونم درسته با غلط ولی به شدت مخالف جدا کردن جایه بچه تا ۶ سالگی هستم

الان خیلی زوده بچه یک سال و نیم باید کنار خودتون بخوابه ک اگ زبونم لال ترسید اخرشب بیدارشد سری پیشش باشی و بغلش کنی

من رواین موردجداکردن اتاق بچه هیچوقت حرف روانشناس هاروقبول نداشتم شایدمن اشتباه کنم امامن ترجیح میدم کنارپسرم بخوابم از صدای نفسش لذت ببرم چشاموبازمیکنم ببینمش اون فقط چندسال بچست ومن فرصت دارم هرلحظه بغلش کنم پیشم بخوابه زمان بی رحمانه میگذره زمانی میرسه که اوناازپیش مامیرن واین روزهامیشه حسرت وخاطره.این روزا تکرارندارن عزیزم پسربزرگمم همینطوربودپیشم بودوخوابیدازبس بهم وابسته بودهمه میگفتن این توروولکن نیست زمانی که رفت اول ابتدایی خودش مستقل شدوجداخوابیدبدون اذیت شدن من.

بنظرمن خیلی زوده واسه جداکردن کوچیکه یهوتب میکنه یامیترسع توخواب بایدکنارخودت بخوابه هروقت بزرگترشدفهمیده شد جداش کن

تا ۶ ماه اگ جدا نشد بعد ۱۸ماه حتما جداش کن
دیگ کردی تموم شد رف
منم جداش کردم هیچی نمیش هرکس اتاق خودشو داره باید تو اتاق خودش بخابه یچه هام راحت عادت میکنن

من از یک سالگی جدا کردم
قرار نيست ب حرف بقيه آدم زندگی کنه

وقتی جدا کردی دیگه برش نگردون با شرایط الانش بساز یعنی روزا بیشتر بهش محبت کن شبا قبل خواب بیشتر بغلش کن
قبل خواب یه روتین در نظر بگیر
اگه خودت استرس داری چند شب اول جلو در اتاق بخواب بهش سر بزن دمای بدنشو چک کن بیدار شد بهش آب بده
اینطوری عادت میکنید
اگر هم شب تا صبح یه سره میخوابه و بیدار نمیشه متوجه نبودت نیس پس پرخاشگریش ربطی با جدا کردنش نداره

حرفارو ولکن شرایط بچه خودتو بسنج

میگن بهترین زمانش 18 ماهگیه. بهترین کارو کردی.

اگ جدا کردی دیگ کردی نیاری باز پیش خودت بچع اذیت میشه