مامانا شمام همش با بچه تو خونه تنهایین ؟؟مخصوصا اونایی که تو شهر غریبن,چیکار میکنین پس من خیلی دلم میگیره
الان پسرم دلش برا پدر مادرم تنگ شده بود خیلی گریه کرد ولی من کاری از دستم برنمیومدمنم می‌شینم گریه میکنم که چرا تو شهر غریبم

هیچ شدم ی عصبی روانی
پرخاشگر

آره من همیشه تنهام
تو شهر غریب هم نیستم
تقریبا
ولی خب کسیو ندارم ....
خونه تمیز میکنیم
بازی میکنیم
گاهی میبرمش بیرون

من تو کشور غریبه م. چالشهامم بیشتره ولی خوب کلاس مادر و کودک میبرمش اکثرا یک ساعت پارک میبرمش. تا سه ماه پیشم بالاجبار محل کارم و جمع کردم شرایط سختیه ولی چاره چیه. شما هم سعی کن برای خودت و بچه ت سرگرمی و برنامه ایجاد کنی اینطوری کمتر اذیت میشید

من وسط شهر خودمم، اما چون مادرم فوت شده و خواهر ندارم و بیشتر دختر دایی و عمو هام ایران نیستن ، عملا انگار تنها ترینم
اما سر خودم رو گرم میکنم، اوقات فراغتم مافیا بازی میکنم توی اپلیکیشن آنلاین

منم توشهرغریب بودم شوهرم ازصبح تااخرشب سرکار من پسرم تنها.واقعاکلافه بودیم بماند.پسرم همش تنهابود کسیونمیدید.براهمین بخاطر بچمون تصمیم گرفتیم وبرگشتیم شهرخودمون تغییرشغل دادیم سخته ولی بخاطربچمون می ارزه.چون ازوقتی اومدیم بچم انگاربزرگ ترشده خابش غذاش خوب شده.بازی کردنش.زبونش بازشده حرف میزنه کلمات بیشتری یادمیگیره.هرکی میادخونمون ذوق میکنه..

تماس تصویری بگیر باهاشون یکم حالتون آروم میشه

منم مثل توام انقد گریه کردم ک نگو

عزیزم دوره قدیم که نیست که زنای جوون بترسن یا زشت باشه که از خونه برن بیرون، بچتو ببر شهربازی، برید کلاس مادر و کودک ، با مادرای دیگه ارتباط بگیر و رفت امد کن، برید پیاده روی و خرید، یکی دو ساعت بچتو بذار مهد خودتم کنارش بمون

هیچی خیلی سخته،همش میگم چرا وقتی میخواستم بچه دار شم به این موضوع به این مهمی فکر نکردم🥲

منم تو شهر غریبم
ولی چاره چیه
ولی تا حالا نشده بشینم بخاطر دوری از خانواده گریه کنم
با پسرمم بازی میکنم ، سعی میکنم کاری کنم تو خونه حوصله اش سر نره

از خانوادم یکی دوساعت دورم ماهی یه بار میرم سه روز اینا میمونم
ولی پیش خانواده شوهرمم دخترم هی می‌ره بالا پیش اونا یا با مادر شوهرم می‌ره بیرون اگه اینا نباشن خیلی حوصلش سر میره