مامانم میگه زمان ما همه ، یعنی مثلا عمو هام و خاله و دایی و همه کلا دیگه
میگه همه بچه های یکی دو ساله رو حتی دعوا میکردن ، نق میزد بچه دعواش میکردن ، گاها کتکم میزدن ، کسی حوصله حرف زدن و مدارا نداشت که
حالا من بچمو یکم تند باهاش رفتار کنم یا کم محلیش کنم مامانم چیزم میگه ، یه بار از پشتم دستشو یکم سفت کشیدم درش بیارم ، بابام پدرمو دراورد
اونوقت ما این سنی بودیم کتکمون میزدن😂
خیلی دلم میخواد ببینم بچه های الان اگه بزرگ بشن با ماها که کتک خوردیم و دعوامون کردن چه فرقی دارن ، نوجوونارو میبینم که خیلی پررو و بیشعورن
امیدوارم بچه های ما درکشون بهتر باشه ، من خیلی با بچم حرف میزنم همه چیزو توضیح میدم

نسل ماها تموم شد اگه منظورت احترام و نگه داشتن حد و مرز هست که تمام
ماها پر از بی عزت نفسی و له قربان گویی بودیم برای همین حتی تو زندگیهای های خودمونم رومون سوارن
هیچ وقت برای دل خودمون نبودیم من به شخصه که با این که نسبت به نسل و هم رده های خودم خیلی آزادتر بودم اما بازم انقدر حد و مرز داشتیم که هیچ وقت مطابق دل خودم پیش نرفت

اره درسته ولی میدونی کار درست رو ما میکنیم به موقعش دعواشون میکنیم به موقعش هم نیازشون رو می‌خریم. زمان ما جم می‌خوردیم میزدنمون هرچیزی سر جای خودش

یه روان پزشک میگفت تا سن ۶ سالگی تربیت با مادر و از ۶ تا۱۰ یا ۱۳ سالگی با پدر،این تربیت شماست که حد و مرز فرزندتون که در آینده وارد جامعه میشه رو مشخص میکنه،میگفت بچه تو این سن دیگه شخصیتش با تربیت شما شکل میگیره و بعد اون راهش معلوم میشه و اگه خوب پیش بره پس تربیت صحیح انجام شده

بچه های الان مرخصن بابا انگار ن انگار پدرمادرهستیم دختربزرگم انگارمن همکلاسیشم یا زن دومه باباشه دائم بهم میپره اخلاق زدن ندارم وگرنه میزدم دندوناشومیریختم تودهنش ب شوهرم میگم مثلا فلان چیزنیازدارم دخترم ۱۰سالشه میگه چخبره اینقدر پول خرج میکنی من ک به این نسل امیدی ندارم

نسل من ده ۶۰ بد بخت تر از همه است چقدر کتک خوردم حالا مامانم نگاه چپ نمیزاره به این بچه بکنم

الان جامعه و فضای مجازی خیلی بیشتر رو بچه ها تاثیر داره من خودم ی دختر پانزده ساله دارم بازباهاش اوکی بودم و هستم باهاش رفیقم راحت حرفاشو میزنع باز میبینم یجاهایی مثل بچه های بیرون رفتار می‌کنه نمیشه گفت اگه پدرمادرم خوب باشم حتما بچه هم خوب میشه یا بلعکس و آبان نمیشه حتی قضاوت کرد که هربچه اینه مقابل پدرمادرشه ن اینو من که اصلا قبول ندارم خیلی پدرمادرابودن کارشون خطا بوده چه بچه های خوبی دارن یا بلعکس من اینو متوجه شدم فقط چیزی که خوبرو به بچه باید راهشو نشون داد و اینکه باهاش دوست باشی و بقیشم بسپاری بخودشو خدا

بچه های ما قطعا از نظر روانی سالم تر بار میان چون آگاهی بالاتر رفته
اون بچه های پررو بیشعور هم آینه ی پدرومادرشون هستن