شما بین پیشرفت شغلی (که باعث میشه تایم بیشتری سرکار باشید) و بچتون(که بیشتر پیشش باشید کدوم رو انتخاب میکنید )

اگه جای بچم امن باشه بهش خوش بگذره پیشرفت و انتخاب میکنم ولی ببینم جایی که میمونه اذیت میشه بچمو انتخاب میکنم

بچم.
چون ارامش اون واسه من ارامش میاره.
بچمو بذارم پیش هر کسی حتی پدر مادر خودم وقتی بزرگ بشه هزار و یک‌مشکل دارم و اولیش هم اینه که به اونا و تربیت اونا عادت داره،حرف من براش مهم نیست، همیشه حس و کمبود من باهاشه، بزرگتر که بشه هیچ وقت نمیگه تو برای من اینو خریدی اونو خریدی میگه وظیفت بوده و باااید میخریدی چرا؟ چون زمانی که باید کنارش میبودم نبودم .الان بچه اس حالیش نیست ولی یکم که بزرگتر شد با همه این‌مشکلات رو برو میشی و میگی ای کاش این کارو نمیکردم!!!
اینا تجربه شخصیمه که به چشم خودم دیدم

یچیزی هم بگم: بچه هرچقدرررر هم ک عزیزم باشه تو باید اول خودت رو دوست داشته باشی تا بتونی بچت رو هم دوست داشته باشی. ب خودت اهمیت بده. اگه سرکاررفتن برات مهمه و بهت حس خوب میده بدون تردید برو نگران بچه هم نباش. اول و اول و اول و اول خودت باید مهم باشی برای خودت تا بتونی از انرژی ای ک ب خودت برمیگرده برای بچت صرف کنی و براش همه کاری بکنی

بخاطر تامین آینده بچم، پیشرفت شغلی.
انتخابی ک داشتم و کاری ک الان دارم انجام میدم

من دانشگاهمو ادامه ندادم بخاطر پسرم. چون دلم نمیومد طولانی مدت بذارمش پیش کسی حالا شماهم به شرایط خودت نگاه کن اگه میتونی بچتو بذاری پیش کسی و شوهرتم حمایتت میکنه پیشرفت شغلیو انتخاب کن