بچه ها مثل طوطی هستن!
احتمالا شماهم تو شرایط مختلف اینو زیاد شنیدین که بچه ها مثل طوطی هستن و همه چیو تقلید میکنن.
میخواستم یه چیزیو بگم شاید به دردتون بخوره تو امور روزانه و بچه داری
طوطی ها تا زمانیکه جفت دارن، یا دائم تو قفس هستن چیز زیادی یاد نمیگیرن و اموزش نمیبینن
بچه هاهم همینطورن . تا وقتی اموزش نبینن چیز زیادی یاد نمیگیرن
بارها دیدم خیلی ها تو گهواره نگران دیر حرف زدن ، تعداد کلمات ، عدم تعادل ، عدم تمرکز بچه هاشون هستن
مامانا خیلی سخته این روزای بچه داری ، خیلی کم استراحت میکنیم ، به تغذیه و کارهای شخصیمونم به طور کامل نمیرسیم. از طرفی وضعیت اقتصادی جوری روی همه فشار اورده که کم طاقت شدیم
ولی بچه ها گناهی ندارن. براشون وقت بذارید ، دائم یک کلمه یا حرکت رو تمرین کنید تا یاد بگیرن بعد برید سراغ کلمه بعد و حرکت بعد
بچه های این دوره خیلی باهوشن فقط باید با محبت و توجه و بازی تو زمانیکه خسته و گرسنه نیستن بهشون اموزش بدین دقیقا مثل یه طوطی...

۰ پاسخ

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۱۷ ماهگی
درباره بازی- ۷
چیکار کنم بچه ام خودش بازی کنه؟
البته بنظرمن برای بچه های زیر یکسال و کلا قبل راه رفتن، این امکان پذیر نیست‌.
بنظرمن بازی کردنم مثل خوابیدن یا غذا خوردن یه چیزیه که باید به بچه یاد داد.
حالا چجوری یاد داد؟ از اونجایی که بچه ها همه کارها رو با نگاه کردن یاد میگیرن، اینم با نگاه کردن و تقلید از ما یاد میگیرن. من خیلی وقتا خودم بازی کردم. برای دل خودم😅 و اون فقط تماشاچی بوده. یا خیلی وقتا به باباش میگم بیاد با هم بازی کنیم. دوتایی میشینیم توپ قل میدیم، دومینو میچینیم، من سوار ماشینش میشم باباش هلم میده😅
هم استراحت خوبیه، هم یجور وقت گذرونی دونفره
پسرمم نگاه کرده و یاد گرفته‌ با هرچیزی باید چجوری بازی کنه.
دومین نکته اینکه وقتی بچه مشغول بازیه حواسشو پرت نکردم. قربون صدقه رفتن، بوس کردن، یه اسباب بازی دیگه دادن، اینا همه باعث میشن نتونه بازی رو عمیق کنه. وقتی خودش با خودش سرگرمه اصلا کاریش نداشته باشین.
سوم اینکه صبح ها حتما یه ساعت باهاش بازی میکنم. قبل انجام کارهام. بعدش اون دیگه میره تو حال و هوای بازی و کاری به من نداره. دقت کردم هر روزی کارام بیشتر بوده و دیر پاشدم و نتونستم وقت بذارم، بیشتر بهم چسبیده
چهارم، وقت بازی وقت بازیه. وقت آموزش نیست. پس بذارین بهش خوش بگذره و مدام ازش بازجویی نکنین. این چه رنگیه؟ این چی میگه؟ این اسمش چیه؟...
و اینکه صبور باشین و بهش فرصت بدین. و اینکه هر روز مثه هم نیست. پسر من یه مدته یاد گرفته خودش بازی کنه. یه روز اصلا کاری بهم نداره، یه روز تمش باید پیشش باشم. کم کم بزرگ میشه و یاد میگیره. از این زمان با هم بودن تا میشه لذت ببرین و لحظه لحظه اش خدا رو شکر کنین بابت عشقی که توی دلتون گذاشته❤️
مامان دردونه مامان دردونه ۱۷ ماهگی
درباره بازی-۱
قبل معرفی بازی هایی که با دردونه میکنم میخوام بگم که خیلیا درباره بازی اشتباه فکر میکنن. اینو از اونجایی میگم که ذهنیت همسرم رو درباره بازی دیدم و وقتی دقت کردم دیدم فقط اون نیست که اینطوری فکر میکنه.
ببینین، بازی به معنی استفاده از اسباب بازی های خریدنی یا کارهای هیجان انگیز و خنده دار و پر سر و صدا نیست.
بازی برای بچه ها یعنی زندگی. زندگی برای اونا یعنی بازی.
اصلا کل زندگی خودمونم بازیه، خاله زنک بازی، سیاست بازی، مهمونی بازی، حتی خیانت و دروغ و همه اینا بازیه.
بچه ها با بازی زندگی یاد میگیرن، مهارت یاد میگیرن، محبت یاد میگیرن، دوست داشتن خودشونو یاد میگیرن، بزرگ میشن...!
پس اولین کار اینه که ذهنیت خودتو درست کن. اینطوری هم با بچه ارتباط بهتری میگیری و درکش میکنی، هم خودت لذت میبری و فکر نمیکنی واااای کاش خودش با خودش بازی میکرد و وقت منو نمی‌گرفت که منم به کارام میرسیدم.
یا اینطوری نمیگی که اسباب بازی افزایش هوش و آموزش زبان و غیره کجا دارن بخرم.
یا اینطوری نمیگی که هرچی میخرم نیم ساعت بیشتر سرگرمش نمیکنه.
زیان عشق بچه ها بازیه.