۶ پاسخ

سلام من یه پسر کلاس اولی دارم اون روز ی خودمو مثل دیوونه ها میزدم اصلا اصلا هرچقدر بهش میگم بنویس انگار نه انگار بیخیال ینی پیر شدم انقدر که حرصم میگیره همش تو خونه داد و فریاد داریم

و واقعا اگر ننویسه ببینید چطور پیش می‌ره
ممکنه شنیداری سر کلاس درس هارو یاد میگیره و امتحانات رو خوب میده

میتونید تلفنی از یک مشاور کمک بگیرید
اصولاً این بی‌خیالی جزوی از همون لجبازی هست و غرور پسرونه که به بقیه نشون بده هیچکسی نمیتونه حریف من بشه🥲
راه هایی داره که کم کم و بدون حرص بتونید باهاش کنار بیاید

ی استادی می‌گفت لجبازی مثل کشیدن دو طرف یک طناب هست
وقتی شما رها کنی طرف مقابل بخواد هم نمیتونه لجبازی کنه و اذیت کنه

ی مدت نگید بنویس یا ننویس چندبار که معلم توبیخش کرد متوجه عاقبت کارش شد مینویسه

هیچی
مصیبیتی داریم ما
منم بچم بی قراره
درسای پسرمن کلافم میککنه
۳روزم تبریز رو مجازی کردن
فک کنم آخر سه روز باید برم دیوانه نونه

سوال های مرتبط