۴ پاسخ

من وقتایی که این فکرا میاد سراغم به خودم میگم کاریه که کردی پس تاوانشم باید بدی . وقتی ببینی چاره ای نیس انگار کنار میای .

من انصراف دادم از شغلی ک شاید خیلیا ارزشونه منم برای بدست آوردنش خیلی تلاش کردم 😔😔گاهی اوقات پیج شرکت میبینم یا با بچه ها صحبت میکنم حالم بد میشه

هممون تو همین موقعیتیم،
باید تحمل کنیم از بچه داریمون لذت ببریم بچهامون دیگه اینقدری نمیشن ،دوساله ک شدن بریم پی کار خودمون، دنبال کارامون،ارزوهامون،هدفامون،
من ارایشگاه داشتم جمع کردم ان‌شاالله بعداز دوسالگی دوباره راش میندازم

منم برم پیام نور.ترم اولیم.حضور انچنان مهم نیست فقط برای امتحانا میرم.بعضی کلاسای حضوری هم بتونم میرم

سوال های مرتبط