متاسفم بابت مادرم
تولدش شد براش هدیه خریدم تبریک گفتم روزمادر رفتم هدیه شیرینی بردم تبریک گفتم تولدم شد ی زنگم نزد تازه تراست خواهرامم ی زنگ بزنن الآنم مثلا یلداس ...هیچی با آدمای غریبه هیچ فرقی نداره همیشه خدا طلب کاره دعوای من اینه باهاش همش میشینه پشت سرادم جلو خواهر برادرامون حرف میزنه مارو نسبت ب هم بدبین کرده مدام باهم تو قهریم ....الآنم ک باهاش قهرم خیلی بی عاطفه است ب جاش توقع داره

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط