اینو میخام بنویسم واسه اونایی که هنوز نینی شون یکماهه نشده و گاه و بیگاه گریشون میگیره و خیلی روزای سخت بچه داری رو میگذرونن و گاها شاید حتی بگن چرا بچه دار شدم این حجم از مسیولیت رو چطور قبول کنم حتی شاید گاهی بترسن با نی نی تنها باشن که چجوری از پسش بر بیان
میخام بگم مامانی این حال و هوا بعد یکماه از بین میره بعد از یکماه ب خودت میای میبینی اون فسقلی که توی خونه دراز کشیده و خوابیده و باید تند تند کاراتو بکنی دلت غش میکنه براش میخام بدونی صبور باشی ماه اول بچه داری خیلی سخته تطبیق دادن با شرایط جدید زمان میخاد و اینکه نی نی بعد یکماه یکم ب رنگ و رو میاد کیف میکنی میبینیش وقتی کوچیکه اصن ی جوریه ارتباط باهاش سخته
صبور باش بذار یکماه رد بشه بعد حس و حالت عوض میشه قول میدم
نه انیکه بعد یکماه خسته نشیااا چرا میشی اما با خودت میگی ارزششو داره🫀

من که یاد روزای اول میفتم گریم میگیره

من بعد دوماه هنوز این حس دارم

🥲

اره منم ماه اول هم خودم بی حال بودم هم بچم زدری داشت و گریه میکرد اینقدر خسته شوده بودم ک درحدی کثمیگفتم میدم ب یکی ک بزرگش کنه ب قول خودت بعد یک ماه و الان جوری هسام ک یکم دیر تر نیهابه دلتنگش میشم 🥺دلم میخاد فقط،نگاش کنم😘

🤍🤍🤍👼🏼😭😇