نمیدونم کجای راه و اشتباه رفتم که از اول تا امروز این بچه فقط گریه میکنه هرچیزی بخواد گریه گشنه باشه گریه کلافه باشه گریه تمش بهونه های الکی گیر میده به یه چیز بعد میگه اشتباهه تو انجام زده منم انجام میدم درستش رو میگه بازم اشتباهه ....انجامم نمیدم گریه که تو بلدی تو درست کت🙄🥶😔😔😔🤯🤯😵‍💫😡

سلاح بچت گریشه
میدونه گریه کنه تو انجام میدی تو حدس میزنی تو کوتاه میای

اسمش روشه بچه .بچه ببا گریه نیازاشو میگه دیگه

دختر منم از لحظه به دنیا اومدن با گریه بود تا یک سال که بیرون نرفتم از خونه از بس گریه میگرد و بعدش هم که رفتم زیاد بیرون نمیموند خلاصه منم خدایش بچه اولم هست و بچه داری نگردم عصبی میشدم کم می‌آوردم دعواش میکردم یه روز تصمیم گرفتم دیگه دعواش نکنم هر وقت گریه کرد ازش با خوبی بپرسم چی شده که دختر من گریه میکنه و هر وقت کنارش هستم بغلش کنم نازش کنم بوسش کنم الان چندین ماه میگذره بچم آروم شده و هر وقت میخواد گریه کنه میگم چی شده که قشنگ مامان داره گریه میکنه زود ساکت میشه براش به جای برنامه کودک آهنگ گذاشتم رقصیدم اون هم خوشش اومد الان آهنگ حالش خوب میکنه به نظرم فقط بغلش کن بوسش کن نازش کن قربون صدقه برو الان دختر من به من میگه عسلم من عاشقتم عزیزم همین حرف های که من بهش گفتم یاد گرفته

خیالت راحت پسر منم همینه و به این نتیجه رسیدم اکثر بچه ها همینن و تا سن ۴ سالگی گریه الکی دارن و تا مدرسه برن شیطونی دارن بعد مدرسه که برن یکم فقط یکم عاقل تر میشن و بهونه الکی نمیگیرن
بعضی وقتا دیوانه میشم و فقط مرگم ارزو میکنم بعد میگم من بمیرم کی برای بچم مادری کنه انقدر عصبی میشم فقط باید به خودمون بگیم طاقت بیار میگذره این سن هم میگذره

اره درسته ولی من گفتم بهونه گیره هی میگه این غلط اون درسته میزنه زیر گریه الکی و اصراار ک بازم من همون غلط و درست انحام بدم