ملّاصدرا می گوید:

خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان

امّا به قدر فهم تو کوچک می شود

و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود،

و به قدر ایمان تو کارگشا می شود،

و به قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود،

و به قدر دل امیدواران گرم می شود...

پــدر می شود، یتیمان را و مادر..

برادر می شود، محتاجان برادری را.

همسر می شود، بی همسر ماندگان را.

طفل می شود، عقیمان را.

امید می شود، ناامیدان را.

راه می شود، گم گشتگان را.

نور می شود، در تاریکی ماندگان را.

شمشیر می شود، رزمندگان را.

عصا می شود، پیران را.

عشق می شود، محتاجانِ به عشق را...

خداوند همه چیز می شود، همه کس را.

به شرط اعتقاد؛ به شرط پاکی دل؛ به شرط طهارت روح؛

به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.

بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا!

و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف،

و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک،

و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار...

و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها!

چنین کنید تا ببینید که خداوند، چگونه بر سفره شما، با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند و بر بندتاب، با کودکانتان تاب می خورد و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند،

و «در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند»

مگر از زندگی چه می خواهید؟!

که در خدایی خدا یافت نمی شود، که به شیطان پناه می برید؟

که در عشق یافت نمی شود، که به نفرت پناه می برید؟

که در سلامت یافت نمی شود، که به خلاف پناه می برید؟

قلب هایتان را از حقارت کینه تهی کنید و با عظمت عشق پر کنید.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط