۸ پاسخ

منم با اینکه بچه دوممه ولی برا بچه اول تا 3ماه همه ساپورت کرده بودن و خودم بلد نبودم برا بچه دوم ده روز هم کسی پیشم نبود شاید دو شب و روزا چند ساعت بقیش همش خودم بودم
شب اولی که تنها بودیم خیلی استرس داشتم همین دغدغه‌های شما نکنه قندش بیفته و...
اما دیدم شکر خدا خیلی خوب گذشت واقعا خدا کمک میکنه و خیلی بهتر راه میفتی سخت هست اما خدا کمک میکنه
اینجوری بهتر هم هست رو پای خودت ایستادی واینکه لذت تک تک لحظات هم خودت میبری
بله که خستگی زیاد داره اما خدا میکنه شیرین میشه این خستگی ها

من هنوزم خونه مامانمم🫠

منم دقیقا مثل تو بودم اما بعد از زایمانم که خونه مامانم بودم اینجوری شدم
همش میگفتم من برم خونه خودم می‌خوام چیکار کنم ممکنه نه کاری بلدم و از طرفی هم سزارین شدم و نمیتونم کارامو بکنم
اما وقتی اومدم خونه خودم انگار یه نیروی عجیبی خدا تو وجودم قرار داد تازه یه جوری بلد بودم چطور بچه داری کنم که خودمم تعجب کردم

من مامانم تا ۲ ۳ ماه قراره پیشم بمونه تا قشنگ فول شم😂

بعد ده روزم مادرتو بیار پیش خودت

نگران نباش درست میشه اون موقع خودت هوشیار می‌خوابی مای بی بی هم باید بخوابونیش زمین عوض کنی نگران نباش

من که تو بارداری اصلا استرس نداشتم خیلیم برا آسون بود الان خیلی درگیرم واقعا سخته

فک میکنی انقد آسون باشه برات

سوال های مرتبط