من خیلی خسته شدم خدایا کم آوردم گشنه شیر میدم میخوره دستشویی میکنه باید بشورمش میشورم پوشک میکنم باز شیر میدم نمیخوابه باید همش رو پام تکون بدم بزارم زمین بیدار میشه نه غذای درست حسابی نه استراحت نه کار خونه هیچ خودمم که یکسره تو خونه واقعا خسته شدم از این آدم جدیدی که شدم از این زندگی جدید فکر میکردم خیلی همه جی خوب و شیرین میشه ولی برعکس زده شدم خسته شدم خیلی خسته😔

یه جمله ای اون اولای زایمانم یه جا خوندم الان دقیق یادم نیست
گفته بود نوزاد شما بغیر از شما توی این دنیا هییچکس دیگه ای رو نداره...نفر اول زندگیش ماییم 🥲 پناهش ماییم

همه اینایی که نوشتی منم تو این تاریخ نوشتم - تحمل کن میدونم خیلی سخته مخصوصا که از لحاظ روحی هم الان تحت تاثیر هورمونهات هستی ۴۵ روزگیش کم کم چشمش میبینه و میتونی بذاریش رو زمین یا مبل و خودشو با دیدن اطرافش سرگرم میکنه یکم آزاد میشی- بعد از دو ماهگیش حال روحی خودت بهتر میشه- بعد از سه ماهگی کامل به شرایطت عادت میکنی و اصلا به قبل از بچه فکرم نمیکنی

حالا کجای کاری خواهر رفته رفته دردسرای بچه بیشتر میشه فقط این فکر کن ک ما خودمونم ی زمانی همونجوری بودیم سعی کن ب خودت روحیه بدی من با اینکه ۱۹ سالمه واقعا از لحاظ روحیه مثل ی آدم ۳۰ سالم از بس خسته شدم واقعا اعصابم نمی‌کشه دخترم پدرمو درآورده ولی خب بعد بارداری دوم اینجوری شدم قبل بارداریم خیلی با حوصله رسیدگی میکردم و ناشکری نمیکردم

تقریبا هممون اوضاعمون همینه عزیزم 🥲
باید صبرکنیم بالاخره خودمون این فرشته کوچولوهارو خواستیم که بدنیا بیاریم