دیگ امشب فهمیدم اصلا جمعو دوس نداره
من خیلی میبرمش بیرون ک عادت کنه اما اصلا کنار نمیاد وقتی میریم خونه کسی ک شلوغ باشه بی حوصله میشه بغل کسی جز خانواده شوهرم نمیره گریه میکنه نق میزنه تا مسی بهش دست میزنه جیغ میکشه و چقد خسته میشم ک همش بغلم باشه واسه همون ازین ب بعد کمتر میرم اگ میخاست عادت کنه این ۹ماه عادت کرده بود
فقط خونه مادر شوهرمو دوس داره و مامانم

پسر من از مردا می‌ترسه از شلوغی می‌ترسه خونه یکی هم میریم تا نیم ساعت گریه میکنه🤦‍♀️

پسر منم وقتی جایی میرم مدام تو بغل خودمه🥲🥲بیشتر خسته میشم پ همون بمونیم خونه خودمون بهتره😐🥲

مثل پسر من دیگه پوسیدم تو خونه

وااای دقیقا پسر منم همین شکلیِ🥲

پسر منم اولش اینطور بود الانم ک دیگ زیاد میمونیم جایی از تایمی بگذره دیگ اذیتاش شروع میشه تا جمع کنیم بر گردیم خونه تا وارد خونه میشیم انگار ن انگار ک کلافه بود

عزیزم طبیعیه مشکل جمعیت نیست مشکل هیاهو و سر و صداست که بچه رو کلافه میکنه
پسرم وقتی بریم جایی حتی اگه تعداد نفرات بالا باشه تا زمانی که سر و صدا نباشه مشکلی نداره اما همین که بچه ها جیغ میزنن و هیاهو دارن اذیت میشه و گریه میکنه

یه خانوم تاپیک زده بود بچم همه جارو دوس دا ه الا خونه خودمون

کم کم درست میشه عزیزم ،دختر من اصلا جمعو دویت نداست ولی تو عید خونه ی مامانم خیلی شلوغ بودیم و کاملا سازگار شد ،تا پنج روز غریبی میکرد بعد از چهار پنج روز اوکی شد ،ولی باز بغل مارو ترجیح میداد که نزدیک ما باشه ،منم همش کنارش بودم که غریبی نکنه و استرس بخش وارد نشه

باز اونجارو هم دوس داره من ۴ماهی یبار میریم خونه مادرم و مادرشوهرم وفتیم میریم منو شوهرم له له میشیم برمیگردیم خونمون هم کسی نمیاد چون راهمون دوره خودمون س تاییم