۷ پاسخ

من لالایی غمگین میخونم گریه میکنه پس بگم مشکل داره و سوسوله ،ولش کن بابا فقط خودت رو اذیت میکنی این حرف ها تمومی نداره

پسره منم تا با تندی باهاش حرف بزنن میزنه زیر گریه و لباشو اویزون میکنه اما منم خوب باهاش حرف میزنم هر کس هر چی میگه بزار بگه من پسره خودمه میخام لوس بشه

پسر منم بغضی میشه اگه بهش تندی کنی
به حرف بقیه باشه که الان باید بشینیم دورهم همه عزا بگیریم
روش تربیتی خودت رو پیش بگیر هرکیم هرچی گفت بگو باشه انجام میدم
والا من از روزی که بچم به دنیا اومده هی دخالت میکنن که اره فلان چیزو بده بهش ما وقتی بچمون همسن بچه تو نمیدونم فلان چیزو میخورد یا مثلا به پسرم میگن اگه مامانت نبود الان بهت فلان چیزو داده بودم
منم فقط یه لبخند میزنم که ینی عزیزم به تو ربطی نداره
تموم میشه میره
خیلی بهشون بها نده بچه چی سرش میشه که ادم بخاد بهش تندی کنه

,دختر منم همینه در حدی که با همسرم یوقت حرفمون میشه نمیتونم باهاش بلند حرف بزنم🤣

من یکی از بچهام همینجوره یکی لالایی بخونه سریع بغض و گریه بلند میکنه من سریع پشت این اتفاق دست میزنم شعر براش میخونم ک بدونه اتفاق بدی نیفتاده و بخنده ترسش بریزه

عزیزم به حرفاشون توجه نکن بعضیا متاسفانه مثل اینکه از پشت کوه اومدن نمیدونن بچه چجوری بزرگ میشه
من واسه اینکه روان خودم اروم باشه با دوسه تا از فامیلای سمی مون قطع رابطه کردم

منم با این حرفاشون حس میکنم دارم یه بچه ضعیف بار میارم

سوال های مرتبط

مامان رز🌹 مامان رز🌹 ۱۰ ماهگی
همیشه میگفتم بچه رو با بچه نباید مقایسه کرد.اما خب مادریم و گاهی میزنم جاده خاکی
اینجا میبینم خیلی ها بچه هاشون تو رنج سنی رز چهاردست و پا میکنن حرف میزنن، و خب کارایی که شاید برای بچه من که دو دقیقه خودشو رو شکم میندازه اعصابش خرد میشه گریه میکنه جیغ میزنه قفله😂
با اینکه یادمه دوتا بچه هم سن تو فامیل داشتیم...یکیش خیلی زود به حرف اومد دوسالش بود تقریبا همه چیز میگفت، اون یکی نه...دو سالش بود هنوز زیاد حرف نمیزد.بعد بزرگترا میگفتن خب اون یکی مامانش باهاش سروکله میزنه.این نه مامانش معلمه نیس اکثرا...
ولی الان خب میبینم که هیچ ربطی نداشته و اتفاقا اون که دیر به حرف اومد به شدت باهوش و چون درسش عالی بود تیزهوشان رفت و بعد هم پزشکی قبول شد‌.از اون یه بچه دیگه چیزی در دسترس نیس...البته من نمیگم کدوم روش خوبه مهم اینه که هر کی با زندگیش حال کنه.
یا حتی پسر دایی خودم دیگه همه نگرانش بودن چرا راه نمیره، فک کنم داشت دوسالش میشد یهو گفتن بلند شد راه افتاد😅 الان هم هیچ مشکلی نداره.
با اینکه از این دست موارد زیاد داشتیم تو اقوام..اما هی با خودم‌میگم نکنه من کم کاری میکنم؟ نکنه باهاش بازی یا تمرین خاصی انجام نمیدم؟
نکنه تغذیه ش رو درست نمیدم؟ و هزاااااار نکنه دیگه‌
خلاصه حس میکنم دارم تو یه چاله عذاب وجدان و اینکه مادر کافی ای نیستم میرم به سبب بعضی تایپیکای اینجا‌.....