کسی هست مثل من از گریه های بیخودی و زیاد بچه به هم بریزه.من کلا روانی شدم از لحظه تولد تا الان مدام گریه واذیت خیلی دلم گرفته میگم خدایا بچه های بقبه اینقد اروم واسه من کولیک و رفلاکس و هزارتا درد دیگه ناسکر نیستم اما رنگ خوشی از ادم میگیرن.یه وقتایی اینقد داد میزنم یا خودم میزنم یا عصبیم کنه بچمو فشار میدم که دختر۴سالم میگه میترسم.میدونم تمام کارام اشتباه اما به خدا گاهی دست خودم نیست انگار مغزم یهو تاریک میشه و فقط صدای گریه میاد هزاربار خواستم بمیرم تا حداقل بچه ها از یه مادر عصبی راحت شن.لطفا منو قضاوت نکنید فقط کمک میخوام چطوری اروم شم وقتی هیچکسی ندارم که یه دقیقه از بچه ها دورباشم ممنون

وای عین دخترِ من بازی کردنش هم فقط گریه و جیغه

واقعا سخته منم دوست دارم روزی یک ساعت برای خودم باشم همش جیغ سر صدا هرچی تمیز میکنم فایده نداره دلم ارامش میخواهد یه خونه تمیز بدون هیچ جیغ فوش دلم میخواد برای خودم باشم صبح که بیدار میشم تا ده شب باید بدو بدو پسرم هی موهام را میکشه شوهرم همش سرش تو لاک خودشه فقط چرت میزنه همه جا را سوزانده مادر شوهرم میادبالا پا ها میاندازه روی هم به بدبختی من نگاه میکنه حتی قرص هم خوردم خودکشی کنم نشد

الهی باز شکر کن ک سالمه ب خدا فک کن اگه مشکلی داشت چی کولیک و چیزای دیگه همه مادرا دارن دختر من خیلی شلوغه لحظه ی من زمین نمیشنم فقط در حال بدو بدو خودشم بغلیه باید بغلش کنم .
صبوری کن مادر

مهد هم‌نمیتونی بزاری برا یک ساعت حداقل
یا همسرت

میدونم درکت میکنم یه بچه اینجوری یه بچه آروم خودت باید آروم باشی اون بچه تو رو ببینه آروم باشه اگه همینجوری پیش بری بچه عام عصبی میشن جلوش وسیله بزار مداد شمعی بگیر با دفتر ب یه نهوی گولش بزن کشمش بریز تو یه جا بده بخوره ببین مشکل کجاست کلن بچه باید شیطونی کنه با شوهرت حرف بزن بگو بچه هارو نگه داره با دوستات بری یه دور بزنی حالت خیلی عوض میشه کسی نداری خواهر مادر ک بچه هارو بزاری ؟

عزیزم زایمانت سزارین بوده؟