مامان ها دخترم داره ۶ ماه میشه اما همچنان روزا گریه داره و بی قراره! یعنی وقتی میزارمش زمین و یا از پیشش پا میشم جیغ و گریه راه میندازه! کبود میشه از گریه! مگه میشه ۶ ماه تمام بچه بی قرار و گریه زاری کنه! بخدا بریدم دیگه،جونم دراومده! روزی هزار بار کفر میگم و پشیمونم از دنیا اوردنش!! امروز هم پریود شدم هم از دیشب بی خواب و خسته کلا روزم رو بد شروع کردم با بدن درد و سر درد، سر دختر بزرگم داد زدم و حتی ۲ تا زدم به پشتش!خیلی گریه کردم،خیلی پشیمونم از مادر شدن! ارزوی مرگ میکنم برای خودم بعدش میگم بچه هام چی میشن و زیر دست کی بزرگ میشن!! توان پریتار گرفتن و کمکی رو ندارم،هزینه هامون خیلی بالاست!
خلاصه داغونم،کاش اصلا بچه نداشتم یا که حداقل همون یکی کافی بود!بدن ام رو به تحلیل رفتنه😑🥺!خستم،هیچ جا نمیتونم برم،نه ورزشی،نه معاشرت و مهمونی، هیچی هیچی!این همه درس و معاشرت و کار رو بستم گذاشتم کنار به خاطر بچه ها فقط!اصلا ارزش نداشت این همه چیز رو از دست بدم که چی !بهترین عمر و لحظه هام داره با لجبازی بچه،جیغ و گریه و خستگی هاش میگذره! الان ۶ ماه میشه خونه مادرم نرفتم،۳ تا کوچه پایین تره اما اینقدر که کار میریزه روزا سرم...
با شوهرمم رابطه ام بهم ریخته،به کوچیک ترین حرفش و کارش حساس شدم! حتی فکر طلاق میاد سرم!از قبل بچه با هم سر موضوعی مشکل داشتیم اما الان حساس تر شدم و واقعا تحملش رو ندارم دلم میخواد دیگه نبینمش،نباشه تو زندگیم... هیچ وقت اینقدر حس درموندگی نکرده بودم تو زندگیم!!

پسر بزرگه منم دقیقا مثله دختره شما بود یکسره گریه میکرد یادمه بلیط گرفته بودیم بعد دوسال بریم شمال خونه بابام شوهرم ماشین گرفت سوار ماشین شدم بعد ۵ دقیقه یه ریز فقط گریه میکرد شوهرم به راننده گف آقا برگرد نمیریم ترمینال خلاصه اومدیم خونه باشوهرم سر اینکه چرا نرفتیم دعوام شد شدید میخوام اینو بگم الان پسرم ۱۴ سالشه و اونروزای بد برام گذشت فقط با صبر و تحمل شماهم خانومی درسته سخته بهت واقعا حق میدم چون تجربه شو داشتم الانم به جای اینکه بشینی و هر چی غم و غصه و کینه و کدورت بیاری جلوی چشمت و از زندگیت سیر بشه فکره اینو بکن که دخترت یه روزی خانومی میشه واسه خودش و تو با چشای نازت اونو میبینی وتمام اون خستگیهات از تنت میریزه و به خودت افتخار میکنی

سلام عزیزم خدا دختراتو برات حفظ کنه کجا زندگی میکنی ببرش دکتر دختر منم همش بیقراری میکرد شبا گریه میکرد خوابش کم بود وابسته به من بود حتی ۱ دیقه بغل کسی نمیرفت کامل درکت میکنم بردم دکتر گف آهنش انقدر کمه شیرت هم خاصیت نداره آب بهش بدی بهتره توهم ببر دکتری چیزی شاید رفلاکس دارع یا یه چیز بدنش کمه که اینجوری میکنه منم مثل تو دست تنهام فقط شوهرم گاهی کمکم میکرد توم همش حرص نخور هر چیزی راه و چاره ای دارع ببرش دکتر حتما

عزیزم کاملا درکت میکنم فقط میتونم بگم صبر کنند بزرگتر بشه وقتی راه افتاد و تونست حرف بزنه اوضاع بهتر میشه
من با ی بچه از زندگی افتادم

من برای همین میگم بین دوتا بچه باید لااقل ۴ سال فاصله باشه
مادر واقعا تحلیل میره
الان که دیگه بچه هات هستن، شما پناهشونی، گناه داره، نزن توراخدا
صبور باش، به این فک کن که بزرگتر بشن چقد جلویی، چقد کمکت میکنن، هواتو دارن

رفلاوس نداره؟پسر من از روز اول بیقرار و همینجوره رفلاکس پنهان داشت نمیدونستم تا ۱۰ ماهگیش

عزیزم متاسفم برات که اینقدر اذیت میشی و میتونم بگم حستو درک میکنم کاملا
نمیتونی از مادر یا خواهر کمک بگیری هرچند کم ولی باعث میشه خیلی حالت بهتر بشه؟
و اینکه میتونم این مژده رو بهت بدم که وقتی بچه هات ۴_۵ سال بشن خیلی خیلی راحتری و میشن همدمت و میتونی بری هرجا دوست داری
در مورد همسرت هم بخاطره خستگی و اذیت شدنه که حساس تر شدی کاش می‌تونستید برید مشاوره یا حداقل ی تایمی رو مشخص کنید و بهم قول بدید در آرامش باهم صحبت کنید و سعی کنید مشکلتون رو حل کنید
در آخر اینکه عزیزم این روزای سخت موندگار نیستن میاد روزایی که برمی‌گردی ب زندگی عادیت