بچه ها پسر من یمدت خیلی روحیش خوب بود خیلی شجاع و اجتماعی بود الان استرسی شده و وابسته و روحیش صفر مخصوصا جاهایی که بچه ها هستن یا کسی به میلش نیس اونقد گریه و زاری می‌کنه و بشدت اذیت می‌کنه خیلی اعصابم داغووونه قبلا شجاع و نترس بود یکمی بچه ها رو هول میداذ میزد البته نه شدید در حد کم من اونقد جلوشو گرفتم هی گفتم نکن فکنم بخاطر این اینجور شده خیلی ناراحتم الان از یه بچه فسقلی می‌ترسه تا کسی دعواش کنه بچم وحشت می‌کنه و تا بهش میگن فلان کارو بکن سریع میگه چشم دلم براش کباب میشه اسباب بازی هاشو بچه ها ورمیدارن فوری گریه می‌کنه هی فشار عصبی میگیره میاد ب ما میگ اسباب بازی مو میخام خودش نمیره بگیره می‌ترسه ، توروخدا بگین چیکار کنم درست بشه بچم کلا آلان همه خاسته هاشو ب خودمون با گریه بیان میکنه

شاید کسی اذیتش کرده وقتی نبودی

شاید کسی اذیتش کرده که اینطوری شده البته شاید

پیش کسی نزاشتی بچه رو جایی بری

دختر منم دقیقا همینجوریه فوق العاده اجتماعی و مستقل و شجاع بود الان برعکس شده میگم شاید اقتضای سنشونه آلان آگاه تر شدن زیاد تجزیه تحلیل میکنن

یا خودت دعواش کردی عزت نفس گرفتی یا گذاشتیش پیش کسی ترسوندتش

مثلاً خواسته باشی بری بیرون بچه رو نیم ساعت با خاله یا دایی همسایه ای کسی گذاشته باشی