خیلی ناراحت میشم وقتی میایم پارک میبینم بعضی مامانا که دوتا بچه دارن تمام مسیولیت بچه کوچیک تر رو میسپارن به بزرگ تره و خودشون رو راحت میکنن. خب اون بزرگ تره هم بلاخره بچه س اومده پارک بازی کنه خوش بگذره بهش . اون مسئول بچه ی کوچیک تر نیست اون وظیفه ای نداره که همش نگران و مراقب باشه ... اما از نظ مامانش باید مواظب کوچیکه باشه یه وقت نیوفته بازی کنه باهاش دور شد بره جمعش کنه و... اینجوری میشه که دیگه بعد یه مدت رابطه شون خوب نیست فراری میشن از هم چون همیشه بار رو گذاشتیم رو دوش اون 💔

کاملا موافقم
مسیولیت باید قدری باشه که خود بچه بزرگتر اشتیاق داشته باشه
وگرنه نتیجه خیلی بدی خواهد داشت

پسر من که ده سالشه حتی اگه خودش بگه مامان من مراقبش هستم میگم وظیفه شما نیست خودت برو بازی کن

من هر بار برم پارک همچین صحنه ای رو میبینم، اصلا خیلیا تزشون همینه که دومی رو یه وقتی میارن که اولی بزرگش کنه

بنظرم ازیه لحاظ خیلی خوبه ازیه لحاظ نبایدخیلی ذیگه شورشودربیارن من خودم دوتاپسردارم پسرم هیچوقت مسولیت داداششوقبول نمیکنه ونمیزاره دنبالش جایی بره اونم خیلی گریه که من میخوام بااون باشم براهمین همش میگم کاش ازبچگی به پسربزرگم مسیولیت داده بودم اینطوری برااعتمادبنفس ،یادگیری خیلی کارهاواینکه بتونه دراینده هم مسولیت کاراهای دیگه روبرعهده بگیره بهتره البته نظرمن بود.

دقیقا امروز تو پارک دو تا دختر بچه ۳ ساله و یکساله بودند بزرگتر دنباله اون کوچیکه که جلو تاب نره سوار الاکلنگ شه اصلا مامانشونم معلوم نبود کجا بود