سلام به شما
شاید خیلی از شما مادران گرامی این رفتار ناپسندانه فرزندتون رو تجربه کردید.
اولا عرض کنم که اکثر بچه ها تا سن ۵ یا ۶ سالگی دست به زن دارند.(که واقعا منطقی برای آن ندارند)
دوما چون میدونم حوصله خواندن متن طولانی رو ندارید سریع سر اصل مطلب میرم.
فرزندتون شما رو زد:
♦️اگر زیر ۳ سال هست فقط با اخم و کم محلی به اون جواب بدید. دقت کنید این کم محلی نباید ۵ دقیقه باشه و بعدش تمام! چون بچه آن وقت فکر میکنه خب من میزنم فوقش ده دقیقه اخم میکنن و بعدش نازم رو میکشن. باید با بی محلی بهش گوشزد کنید.
به هیچ وجه متقابلا نزنیدش به هیچ عنوان! چون بدتر واکنش نشون میده.
♦️اگر بین ۳ تا ۶ سال هست باید اون رو از چیزهایی که دوست داره محروم کنید تا یاد بگیرد. خواهش می کنم بعضی مادران زود دلشان نسوزد و یادشان نرود از چیزی که فرزندشون رو محروم کردن. خیلی از مادرها زود یادشون میره و این تنبیه رو کلا فسخ می کنند!
اگر بچه به این نتیجه برسه که من دست درازی می کنم فقط در حد زبان محروم میشم و فردایش خودم رو لوس کنم یادشون میره! اینجاست که بچه تربیت نمیشه و کارهای بدتری میکنه.
♦️لطفا وقتی به بچتون میگید نمی برمت، یا واست نمی خرم پای حرفتون بمونید حتی اگر دیدید خودش را لوس کرد و یا گریه کرد و...
واقعا نبریدش یا برایش نخرید تا عادت کند و بداند که حرفتان باد هوا نیست.
♦️مادران این خیلی مهمه که بچه ها حرفتون رو سند بدونن!
♦️لطفا پدرها هم مادرها رو همراهی کنند. اینکه مادر بچه را تنبیه کند و پدر میانجی گری کند و مادر را توبیخ کند بچه اینجا سوءاستفاده می کند و هرچه دلش خواست انجام می دهد. و اصلا دیگر حرف مادرش برایش اهمییت ندارد.

۱ پاسخ

تا پدر بچه حس پدرانش رو بزاره کنار که فکرمیکنه وای بچه دودقیقه اخم نکنه نمیشه کاریش کرد

سوال های مرتبط

مامان ❤️فاطمه❤️ مامان ❤️فاطمه❤️ ۲ سالگی
کنترل عصبانیت

هنگامی که والدین به طور کار آمد هیجان های خود را مهار می کنند، فرزندان شان هم یاد می گیرند تا به همین شیوه عمل کنند. روشی که والدین برای مدیریت خود در شرایط انفجاری (عصبانیت بیش از حد) به کار می برند، الگویی برای فرزندشان می شود تا به هنگام خشم یا اندوه از آن الگو تبعیت کنند.
بنابراین کنترل خشم و عصبانیت چیزی است که همه والدین به آن نیازمندند. خود مهار گری روشی برای کمک به والدین است تا از وارد کردن صدمه به فرزندشان اجتناب کنند. با کسب این مهارت، والدین خواهند توانست تا با فرزندشان به شیوه هایی موثر حتی در لحظات تنش زا، تعامل کنند.

مثلا وقتی کودک ما شاهد است که به نظر خیلی عصبانی می آییم، خشم خود را فرو بخوریم و سکوت کنیم و چند دقیقه ای از او بخواهیم محیط را ترک کند تا کنترل خود را دوباره به دست آوریم، او نیز از این شیوه استفاده خواهد کرد. در واقع رفتارهای خشن فرزندانمان بازتابی از رفتار والدین است.

خشم، هیجان پایه ای است که هر کسی آن را می فهمد. می توان به افراد آموزش داد که چگونه خشم خود را بدون آسیب زدن به خود یا دیگران مهار کنند. آنچه حائز اهمیت است قبول مسئولیت اعمال خود و پذیرش احساسات به عنوان بخشی از ماهیت بشری است.


@koodakaneh7
مامان مطهره خانوم مامان مطهره خانوم ۳ سالگی
سن واقعی از پوشک گرفتن تقریباً دو سال و سه ماه، دو سال و ۴ ماه. یعنی اتمام و پایان دو سالگی باید اتفاق بیفته، یک تا دو ماه حتی تا ۳ ماه بگذره و ما اقدام کنیم به از پوشک گرفتن. پس این سن واقعی است و حتما این سن رو دقت کنید تا به بچه ها فشار نابجا ونا مناسب نیاریم. چون وقتی که خودمان عجله می کنیم برای پوشک گرفتن این پروسه رو به هم میزنیم. اصلاً طبیعی اینه که بچه ها تو سن دو سال نیم کنترل ادرار خودش را به صورت کامل به دست میاره، تازه همین هم سن همه بچه ها نیست. مثل راه رفتن مثل دندان دراوردن ما چطور الان همه به این نتیجه رسیدیم که درسته میگن بچه ها تا قبل از یکسالگی راه می روند ولی مثلاً ما بچه‌هایی داریم به صورت موردی که در سن ۱۴ ماهگی راه می رن. ۱۵ ماهگی راه میرن. قبلش تو مرحله چهار دست و پا هستن. آیا ما به این بچه‌ها فشار میاریم؟ هممون متفق القول هستیم که نباید به بچه فشار آورد.

این سن دو سال نیم که میگیم کنترل ادرار به دست میاد این هم به همان صورته. اگه بچه ای دو سال و ۷ ماه دو سال و هشت ماهش بود و هنوز کنترل ادرار شو به دست نیاورده ما هیچ اصرار و فشاری نباید بهش بیاریم که چرا این اتفاق ‌نیفتاد. چرا چون سن کنترل ادرار برای هر کودک متفاوته. این را به عنوان یک قانون باید بپذیریم مثل راه رفتن مثل دندان درآوردن. آیا ما همه بچه ها توسن شش ماهگی دندان در میان ؟یا تو سن هفت ماهگی؟ نه. بر اساس ژنتیک، تغذیه و خیلی چیزهای دیگر ممکنه این تغییر کنه.
مامان حسنا مامان حسنا ۲ سالگی
سلام به همه

چند تا از مامانای گل ازم خواسته بودن که تجربه از پوشک گرفتن حسنا رو به اشتراک بذارم.
من هیچ تخصصی ندارم تو این زمینه. با مطالعه و پرس و جو به این موارد که میخوام بگم رسیدم، بعضیاش هم تجربه است.

اول از همه اینکه بچه باید آمادگی‌شو داشته باشه. این آماده بودن هم یسری نشونه ها داره:
۱. بچه بتونه به شما بفهمونه که جیش یا پی پی داره، حالا نه اینکه بتونه بگه جیش، ممکنه به زبون خودش بفهمونه
۲. بتونه کارهای ظریف مثل جوراب درآوردن یا پوشیدن شلوار رو انجام بده.
۳. بتونه بدون کمک فرد از پله بالا بره. ممکنه دستش رو به نرده یا دیوار کنار بگیره ولی خودش تنهایی بالا میره.
۴. توی خواب نیم روز پوشکش خشک باشه.
۵. بتونه بین ۵ تا ۷ دقیقه به حالت دستشویی کردن بشینه.

حسنا همه این نشونه ها رو داشت و من آخرهای اسفند که دیگه تعطیل هم بودم تصمیم گرفتم با این غول بزرگ رو به رو بشم. ولی واقعا راحت‌تر از اون چیزی بود که فکرشو می‌کردم.

اول اینکه من از قبل بهش گفته بودم که ببین ما بزرگ میشیم دیگه پوشک نداریم و می‌ریم دستشویی. براش از اونایی که بهشون علاقه داره، یا دوستای بزرگترش مثال زده بودم. بعضی وقتا توی خونه باز میذاشتمش و جیش و پی پی‌ش رو دیده بود و فرقشون رو میدونست. هیچوقت هم وقتی دستشویی میکرد و بو می‌داد، اه اه و زشته و بده نگفته بودم. چون دیده بودم که بچه هایی که از مدفوعشون میترسن دچار یبوست میشن.

البته حسنا هم دو، سه روز اول یه کم یبوست شد که پیشنهاد میکنم حتما روزای اول چیزای ملین به بچه‌ها بدین.

بقیه‌ش تو کامنت‌ها😁
مامان وروجک مامان وروجک ۳ سالگی
مامانا دخترم خیلی اذیت می کنه همش ماها رو می زنه، مو می کشه، لجبازی می کنه به شدت، ما هم به سازش می رقصیم ولی اون بدتر می کنه
امشب برده بودمش دستشویی، بند لباسشو بستم پشتش که وقتی می شینه خیس نشه، گفت اینجوری نبندش، جلو ببندش، جلو بستمش گفت اینجوری نه، شروع کرد جیغ زدن. منم اخم کردم گفتم بشین پی پی کن خب. یهو زد زیر گوشم عینکم افتاد رو سرامیک‌ها شکست. به شدت از اینکار بدم میاد، دعواش کردم و آوردمش بیرون. کلی هم گریه کردم از دستش.
دیگه هم باهاش حرف نزدم، از بچه داری بیزارم کرده، حالا برعکس همیشه، امشب که از خواب بیدار شد نه جیغ زد، نه گریه کرد، نه لجبازی کرد، خیلی آروم گفت غذا میخوام براش آوردم آب خواست بهش دادم بعدم گفت مامان دوست دارم رو پات تاب تابم بدی لا لا کنم که تاب تابش دادم. در صورتی که همیشه جیغ می زد تاب تابم بده ولی من تاب تابش نمی دادم تا عادت کنه خودش بخوابه.
من همیشه قربون صدقه اش میرفتم کلی بوسش می کردم ولی لمشب که اصلأ محلش ندادم خیلی بچه آرومی شده.
مامان کیهان مامان کیهان ۲ سالگی
مامانی گل و بلبل سلام
من یک کانال تلگرامی دارم که تازه زدمش و توش خیلی از مواردی که در مسیر والدگریمون بهش نیاز داریم رو میگم،چیزهایی که خیلی وقتا باید کلی بابتش هزینه کنیم تا بهمون گفته بشه
خیلی از مامانا ازم شخصی درمورد اینکه چرا عصبی هستن ؟ چرا با بچه ها پرخاش میکنن؟ و اینجور مسائل سوال کردن
دیشب توی دو تا ویس کوچولو توی کانالم توضیحاتی رو درموردش دادم با راهکار، راهکارهایی که اگه انجام بدیم و پشت گوش نندازیم میشه درمانمون...
خوحشال میشم به جمع کوچیک کانالم اضافه بشید و دوستیمون بیشتر بشه.
اسم کانال هست کودکان کیهانی ،اسم خودمم فائزه مشهدی زاده
فکر میکنم هرکدوم رو سرچ بزنید بیاد براتون
متاسفانه گهواره امکان ارسال ویس یا ویدئو نداره وگرنه همینجا این کار رو می کردم
به زودی توی اپ های روبیکا و ایتا هم کانال میزنم و همین موارد رو اضافه می کنم
البته پیج اینستاگرامم فعال تره و بالای سی تا پست مفید داره
خلاصه که اگر بتونم کمکی به روند رشد فرزندانمون بکنم کوتاهی نخواهم کرد
انشالله🥺🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
و یه چیز دیگه ... گهواره دوستای خوبی برام داشته که هیچوقت فراموششون نمی کنم❤️😍