پسرک در پارک😍
طبیعیه این همه دوستش داریم!
به خاطر آلرژی از غذای خودمون نمیتونه بخوره روزی سه بار جدا براش غذا میپزم+دو میان وعده. هر بازی بخواد انجام میدیم. در و دیوار کل خونه رو خط خطی میکنه.دفتر خریدم باهم نقاشی میکشیم تا کم کم یاد بگیره. کلی کتاب روانشناسی کودک مطالعه میکنم. هربار از دفتر روزنامه تماس می گیرن همچنان می گم فعلا نمیتونم و پشیمونم نیستم چون هرکاری برای پسرم انجام میدم عاشقانه است البته وظیفه م هست. برای تابستونش برنامه ریزی کردیم. بچه دیگه نمیخوایم هرگلی بخوایم به سر همین یکی یه دونه میزنیم و میدونیم کودک حداقل تا چهار سالگی به تمام وقت،توجه و محبت والدینش نیاز داره. آگاهانه میدونم اگر توی این سن پسرکمون باردار بشم اولش ویار و تهوع بعدش سنگینی و احتمال استراحت و استرس و رفت و آمد به دکتر و آزمایش و سونو دیگه اجازه نمیدن براش تمام وقت باشم حتی دیگه نصف وقت با کیفیت نمیشه. و بعدشم زایمان و مراقبت از یک نوزاد که هر دو ساعت شیر دادن،آروغ گرفتن و عمودی نگه داشتن و جا عوض کردن و خوابوندن یا شستن هست و تقریبا نیم ساعت بعد هم دوباره از اول چون دو ساعت از شروع شیردهی قبل گذشته .اون نیم ساعت بینشم، مادر خسته است و فقط نیاز به خوراکی یا استراحت داره اون وقت تکلیف بچه اول چیه؟! و این پروسه حداقل تا ۶ ماهگی یه نوزاد همینه. بعدشم نهایت بشه عدالت رو رعایت کرد بازم از نصف کمتر برای اولی زمان و امکانات مالی هست. مهم ترین دوران بچه ک قراره شخصیت بزرگسالیش شکل بگیره ب بهانه همبازی کاملا وقت و امکانات رو صرف یه بچه دوم کنیم! چه کاریه همین یه دونه رو با تمام توجه و امکانات بزرگ میکنیم‌.
ادامه در کامنت

عزیزم🌹 خدا حفظ کنه پسرتون رو و شمارو برای پسرتون❤️
اما فضای بارداری بچه دوم انقدرهاهم که گفتید بد و سیاه نیست! درسته خستگی داره و... ولی شما که انقدر مطالعه داشتید میدونین زمان هایی رو کودک "باید" تنها و بدون والدین بازی کنه تا استقلالش شکل بگیره و خلاقیتش شکوفا بشه، همون لحظاتی که مادر خسته ست...
و همچنین چند سال دیگه نه فقط پسر شما و بلکه هر بچه دیگه ای، همبازی ای غیر از پدر و مادر میخواد؛ رفیق و محرم اسرار میخواد و چه کسی بهتر از خواهر یا برادر.
شما پدر و مادر آگاهی هستید، ولی به این نکته هم توجه داشته باشید ❤️

بعدش بچه مثلا دو ساله ما یک سال و نیم (یعنی تا سن سه و نیم سالگی) یه مادر حامله و استراحتی و زایمان کرده و خسته و درگیر نوزاد داشته باشه تا مثلا سال بعدش شاید باهم همبازی بشن! دوست و همبازی رو با آموزش رفتار اجتماعی درست خودش بعدا پیدا می کنه. دقیقا مثل من و همسرم که دوستانی داریم از خواهر و برادرامون بامحبت تر و دست به کمک تر (که البته متقابلا ما هم با تمام قلبمون کاری از دستمون بربیاد انجام می دیم براشون)
در ضمن پسرک این چندوقت توی خانه بازی یا پارک همیشه همبازی و دوست های خوب پیدا کرده و معمولا تنهایی بازی نمی کنه.
به نظرم اول باید آگاه بشیم بعد مسابقه بارداری با جاری و خواهرشوهر و...بذاریم. دلم خیلی به حال اون بچه هایی می سوزه ک همسن پسرکم هستن ولی ماماناشون حامله ن ممنوعه بغلشون کنن یا نمی تونن بازی کنن باهاشون چون بازی بچه ها معمولا پرتحرکه یا دیگه به تغذیه بچه نمیتونن برسن یا بدتر از همه اون مادری که نوشته بود کلی بچه رو کتک زده چون همه ش بغل می خواد یا اون یکی که نوشته بود به بچه اولم ویار پیدا کردم!!! کاش میفهمیدن نگهداری از یه بچه تا چهار سالگی چطوره و حاملگی باهاش تداخل داره! دیگه بدن خود مادر هم بماند که از نظر جسمی و روحی و اعصاب و روان بین دوتا بارداری به زمان بازسازی احتیاج داره

اتفاقا من زیاد دیدم بین نزدیکان خودم بچه های تک فرزند که نمیتونن با بقیه بچه ها ارتباط بگیرن چون همه چیز رو مال خودشون میدونن حتی توی زندگی مشترکشون هم ممکنه به مشکل بخورن ، داشتن خواهر و برادر به خاطر چالش ها و اشتراکاتی که داره باعث میشه خیلی چیزها رو یاد بگیره آدم ، از نظر من اگر کسی از نظر مالی و روانی و داشتن یک همسر باشعور و کمک کار اوکی هست ، بهترین کار داشتن دو فرزند با اختلاف سنی مناسب هست ، مثلا مامان والا و نامی که توی همین گهواره دوتا بچه با اختلاف سنی کم داره و شاغل هم هست و خیلی هم خوب مدیریت میکنه ، به قوی بودن آدم هم خیلی بستگی داره .

هزار آفرین بهت مامان رایان هزار آفرین
شاید به نظر یک عده که الان باردارن تلخ بیاد ولی حقیقته

با اینکه با همه ی حرفات موافقم و همه شون درسته عزیزم اما الان تو یکی از پاسخات دیدم کل حرفات درباره فرزند دوم به خاطر تجربه تلخ کودکی خودت بوده توی بچگی،من خودم اصلا به بچه دیگه فک نمیکنم چون حاضر نیستم مادریم رو برای پسرم با کسی تقسیم کنم اما این نظر شخصیه منه و فقط برای خودم درسته نباید برای بقیه تجویز کنم‌.همه ی پدرو مادرا در حد توانشون سعی میکنن همه جوره به بچه هاشون برسن ولی بعضی وقتا مجبورن یه سری تصمیماتی بگیرن که شاید از نظربقیه خوب نباشه اما به صلاح خانواده باشه،تمام کتابایی که میگی خوندم،با کلی مشاور صحبت کردم اما قرار نیست با توجه به روحیه بچم همش درست باشه،تربیت تو هرکشوری متفاوته و هرنظریه روانشناسی رو باید با شرایط خودمون بسنجیم.گفتن بعضی حرفا تو این فضا درست نیس،چون داریم میبینیم چقد مادرا به خاطر بعضی مشکلاتی که دارن از زندگی سیرن،با شنیدن این حرفا ممکنه حتی بدترم بشن.در اختیار دادن تجربه خیلی خوبه،مشاوره دادن خوبه اما اینکه تربیت خودمون رو بی نقص و درست بخوایم نشون بدیم خوب نیست.انشالله از حرفام ناراحت نشی 🥰

تو جواب حرفت من ی دونه بچه بودم مامانم هیچییی برام کم نذاشت هرچی میخواستم برام فراهم بود وای الان ک تنهام ن خواهری ن برادری چندبار ب مامانم گفتم حاضر بودم وسایلم و چیزای دیگم رو باهاش شریک بشم ولی حداقل ی خواهر برادر حتی ب اسمشونم باشن زیاد ب حرف روانشناسای امروزی ک مدرک با پول گرفتن توجه نکن آروغ خوش فکری میزنن از حرف و شعار تا واقعیت تو جامعه کلی تفاوته همین وسرت اگ دوروز دیگ نگفت تنهام... تنهایی به معنی خواهر برادر. روانشناس خوب مبخوای برو زیگموند فروید بخون ببین حرفات درست نیست

عزیزم مادرهای امروزی اکثرا این کارها و مطالعات و بازی هایی ‌که شما گفتی رو انجام میدن ، بعدم بارداری دوم با وجود بچه ی کوچک کاملا متفاوته و آنقدری که شما توصیف کردی وحشتناک نیست انقدر مشغولی ‌که گاهی اوقات فراموش میکنی بارداری ، بچه که نیستیم به خاطر ویار بچه ی اولمون رو بغل نکنیم یا سرش داد بزنیم ، عجبا از یک مادر بعیده ، حالا اگه مشکلات دیگه مثل افسردگی و ضعف جسمانی باشه در هر شرایط دیگه غیر از بارداری هم ممکنه پیش بیاد ، بعدم من از کجا بدونم بچه ی خانه بازی یا مهد یا حتی بچه ی فامیل که قراره توی کودکی همبازی و دوست بچه ی من باشه با چه تروماهایی داره بزرگ میشه یا چجوری تربیت میشه یا چه تاثیری ممکنه روی بچه ی من بذاره سنین کودکی که اوج تاثیر پذیری ، اما دوتا فرزند از یک خانواده با شرایط یکسان و تحت نظارت کامل پدر و مادر تو محیط خونه و در هر ساعت همبازی هم ان، حتی میتونن شبا موقع خواب باهم حرف بزنن قصه بگن ، اصلا قابل مقایسه نیست با یک بچه ی غریبه ، نمی‌خواهی بچه بیاری اوکی انتخاب شماس ، ولی توجیح کردنتون اصلا منطقی نبود ، کسی که بخواد سر بچه داد بزنه یا خدایی نکرده کتک بزنه بچه رو با هر بهانه و هر دلیل دیگه این کار رو میکنه چون از نظر روحی مشکل داره ، بعدم داشتن خواهر و برادر یک زمانی میشه یک دلخوشی بزرگ .

موافقم باهات عزیزم....یسریا ناخواسته یا خواسته بچه شیر به شیر دارن که خب خدا براشون نگه داره باید از دوتا بچه هاشون لذت ببرن و به چیزی فکرنکنن قطعا همه مادر پدرا تمامشون رو برای بچه یا بچه هاشون میزارن...
من خودمم بعد چهار سالگی بچه اول دوسدارم اگه شرایط بود به بچه بعدی فکرکنم

عزیزم من باهات موافقم اما منم دوتا بچه شیر به شیر دارم ناخواسته باردار شدم واقعا نمیخواستم اما الان به دوتا شون میرسم به تغذیه لباس خوراک هردو کارای خونه اما بعضی موقع ها واقعا اعصابم نمیکشه اینکه دخترم الکی گریه میکنه الکی بهونه میگیره سرش داد میزنم اما کتک کاری اصلا نمیکنم تا جای که میتونم خودمو کنترول میکنم خوب دیگه ماهم ادمی بعضی موقع ها نیاز داریم یه روز فقط برا خودمون باشیم بدون بچه بدون استرس فقط برا خودمون وقت بذاریم اما من یه روز که هیچ حتا یه ساعت هم نمیتونم برا خودم وقت بذارم پس درک کیند کسی رو که دوتا بچه داره و بیشتر ازین بهش عذاب وجدان ندین هرکس اصلح بچشو میخواد هرکس میخواد تمام وقتش برا بچش باشه الان من با این حرفات بیشتر عذاب وجدان گرفتم که چرا نمیتونم بیشتر براشون وقت بذارم 😥😥😥😥

درود بر شما
عزیزم
پسر منم الرزی داره و رفلاکسی بوده. شما چه غذاهایی درست میکنید؟
میشه لطفا راهنمایی بفرمایید

مامان رایان عزیز .پسر من هم مثل شما آلرژی داره و تصمیم ما هم به تک فرزندی هست
لطفادرخواست دوستی قبول کن .

حداقلش برای من که امکان بارداری مجدد رو ندارم متنت آرامش داشت من اگه بارداری مجدد داشته باشم ریسک خیلی زیادی از نظر جسمانی داره برام دکترها گفتن ولی حداقل با خوندن این متن فهمیدم تک فرزندی اون چنان وحشتناک هم نیست کما اینکه من خودم خواهر دارم ولی یاد ندارم خواهرم باهام دوست خوبی بوده باشه

عزیز دلم خدا برای پسرتون حفظتون کنه قد کشیدن وبزرگ شدنش و خوشبختیشو ببینید ولی حالا که اینقدر دوستش دارید حتما به بچه ی دوم هم فکر کنید اینو از مادری بشنوید که اختلاف بچه هاش ۱۴ساله و واقعا پشیمون که چرا زودتر بچه دوم نیاورد اونقدر هم که فکر میکنید سخت نیست

عزیزدلممم😍
حرفات کاملا درسته
نصفی از بارداریا این مشکلاتو دارن
و واقعا سخته .
بنظرم بچه اول اسیب میبینه
مگر اینکه بچه ی خیلی اروم و خوش خوراک و بسازی باشه .

خدایا من چ لباسای خوشگلی ماشالله چ پسر خوشگلی ماشالله چشم بد دور و کور خدا براتون حفظش کنه

ماشاالله بهتون ولی بعدش هم با بی حوصلگی و تنها بودن تررررر میزنه هر روز به اعصاب و روانتون..
انقدرا هم که گفتید بد نیست وضع کسانی که باردار میشن و بچه میارن بعدش..

ماهم همینیم قبل از اقدام جفتمون پیش پزشک رفتیم صحبت کردیم تست دادیم که ببینیم صلاحیت پدرومادرشدن داریم یانه این یکی ازمهمترین کارهایی هست که هر زوجی باید قبل ازاقدام انجام بده
تمام گزینه هاوآپشن های راحتی رو براش فراهم میکنیم درکنارش خودمون روهم آپدیت میکنیم وپیشرفت میکنیم جون الگوی هربچه ایی پدرومادرشن
واینکه بسیار حرف بجایی زدین علم روانشناسی کودک و خود متخصصین هم میگن فرزند دوم باید درصورت رضایت فرزنداول وبافاصله سنی ۳ ۴ سال باشه که یک بچه اول به درکی نسبی و قادربه دادن نظرش رسیده باشه و۲ اینکه ۱ الی ۲ سال طول میکشه تابدن مادر از لحاظ جسمی وروحی به ریکاوری کامل برسه از دوران بارداری وزایمان اول
بااومدن بچه دوم درشرایطی غیرازاین بچه اول احساس از دست دادن نقطه ی امن و بهم خوردن روتینش روداره واین برای یه کودک اذیت کننده وموثره
بزرگترین سرمایه هر پدرومادری کودکه پس دردرجه اول باید شرایط اون رو برای هرحرکتی بسنجن

حرفات کاملا درسته.من هم همین یدونه رو میخوام چون مثل شما تمام وجودمو براش گذاشتم.اطرافم تک فرزند زیاد داریم و الان انسان های بسیار موفقی هستند چون به درستی تربیت شدند...به نظر من هم فرزند دوم رو آگاهانه باید به جمع خانواده اضافه کرد.شرایط مختلف رو سنجید.کودک فقط ۷ سال اول همبازی میخواد بعدش وارد جامعه میشه و نیازهای مالی و ...بیشتر نمایان میشن‌.مادرهایی که باردار هستید یا دو فرزند دارید روی خطاب با شما نیست چون شما دیگه بچه ی دوم رو دارید امیدوارم موفق باشید ولی کسانی که باردار نیستن فقط به صرف اینکه از بچه ی نوزاد خوششون میاد تصمیم به افزایش فرزند نکنن یا چنین مواردی

مامان رایان جان لطفا پی وی چک کن

مامان رایان جان بسته رسید 😍😍میشه شخصی رو چک کنین

عزیزم حرفهای شما برای همه قابل تجویز نیست من الان ۳۷ سالمه دخترم ۲ سالشه میخام برا دومی اقدام کنم هم دکترم گفته باید زودتر اقدام کنید هم خودم میخام چون سنم بالامیره وتنبلی تخمدان دارم شاید دیگه نتونم باردار بشم
پس در شرایط عادی و نرمال و یه مادر فرضا هجده نوزده ساله که فرصت بارادی های بعدی باشه حرفهای شما تا حدودی درست

مامان رایان چ برنامه برا تابستون پسرتون دارین ممنون میشم بگین

من که پسرم اصلا بامن بازی نمیکنه همیشه دوستداره با عمو پسرخاله بجه ها بازی کنه من خانواده پرجمعیتم گاهی بچه ها اجیم و میان خونمون کنار پسرم واقعا اون زمان خیلی پسرم بهتره از همه نظر واینکه سن بارداری و فاصله بین بچه ها نه زیاد باید باشه نه کم

بعدش هم عزیزم هرکس همون سه وعده غذا درست میکنه