سلام مامانا...من خیلی تو شرایط بدی دارم پسرم رو بزرگ میکنم و خیلی از این بابت براش ناراحتم نمیدونم چطور خودم رو جمع و جور کنم آخه مادرم الآن یک سال و نیم هست که بیماری سرطان داره و خیلی تو این مدت غصه خوردم الان یک ماهه که خیلی شرایط حادی داره تو این مدت با همه توانش سرپا بود و تلاش میکرد کاراشو خودش بکنه اما الان حدود چند هفته هست که دیگه بدنش بی حس شده و از توان افتاده و رسیدگی کامل میخواد و بدتر از اون دکتر از درمانش ناامیدمون کرده و من همش باگریه و غصه روزامو میگذرونم و نمیتونم جلو پسرم هم کنترل کنم همش گریه میکنم و اون هم شاهد این روزای تلخ هست نمیدونم واقعا چجوری ازپسش بربیام نمیتونم خیلی سخته آخه مادرم ۵۴ سالشه نمیتونم پرپر شدنش رو حلو چشام ببینم....اگه کسی تجربه چنین روزای سختی رو داشته لطفا راهنمایی کنه

عزیز دلم درکت میکنم خدا به حق روزای ماه محرم و به حق دل شکسته سه ساله کربلا به مادرت شفا بده معجزه بشه براتون الهی آمین 🤲🤲🤲
مادر چراغ خونست توام باید بخاطر بچت که بهش رسیدگی میکنی خودتو کنترل کن یادت نره توام مادری

نمیدونم واقعا چطور میخوام از پسش بربیام آخه خیلی وابستش بودم تازه دختر بزرگ من هستم یه خواهر کنکوری هم دارم که تو این شرایط باید دلداری بدم و تو این شهر هیچ کس رو نداریم خیلی سخته

انشاالله خداوند شفای همه مریضا رو بده و همچنین به مادرت سلامتی بده

من با تمام وجودم درکت میکنم چون این روزا رو گذروندم
ولی خب اون موقع نه بچه داشتم نه شوهر.. دختر خونه بودم خیلی غصه میخوردم
روزو شبم گریه بود با اینکه نمیفهمیدم ناامیدی از درمان یعنی چی...

عزیزم شرایط واقعا سختیه ولی آدمیزاد ازشون عبور میکنه .مادرمن تو ۱۳ سالگیم فوت شد .فک میکردم دیگه هیچوقت سر پا نمیشم ولی شدم.البته که جای خالیش تو قلبمه ولی خب .انشالله خدا مادرتون و شفا بده.ولی این روزام میگذره