مامانا من همش میترسم خدایی نکرده ی اتفاقی بیفته نتونم خودم بچمو بزرگ کنم😭😭 اخه زایمانم خیلی سخت بود بعدشم همش انرژی منفی دورم بود خیلی این فکر داره اذیتم میکنه همش بغضی میشم چیکارکنم؟؟ شمام اینجورین یا فقط منم؟

سلام عزیزم
بچه اول معمولا چون تجربه ای نداری
رفتار بقیه هم خیلی برات مهم میشه
باعث ناراحتی و افسردگی میشه
منم همین مشکل رو داشتم
یعنی اکثر مادران اوایل نوزادی بچه این احساسات رو دارن
اما تو کنترلش کن
به حرف های اطرافیان اهمیت نده این روز ها زود میگذره و نی نی جان دوران شیرین نوزادیش سریع میگذره
از این دورانش لذت ببر گلم
من الان پسر اولم که خیلی حساس و زود رنج بود چقدر زود گذشت و بزرگ شد وقتی یکم از آب و گل در اومد پر و بال گرفت این روزها یادت میره
پس از الان شاد باش توکلت به خدا باشه رابطه ات با منبع انرژی یعنی الله رو قوی کن و ازش بخواه هر حرفی روت تاثیر نذاره
با همسرت مهربونی کن حالت خیلی خوب میشه میگذره همش

اره عزیزم من ازالان به این چیزا فک میکنم یا خدایی نکرده زبون لال یه اتفاقی برا همسرم بیوفته

واقعا دوسدارم ب این ادمایی که بعداز زایمان کنار مادر هستن بگم خیلییییییی نبودتون بهتراز بودنتونه لامصبا چون با بودنتون فقط دارید مادرو عذاب میدین همینو بس.
من مریض شدم بچام شیرخشکی شدن هنوز ک هنوزه دارم حرف میشنوم و دلمو میشکونن

عزیزم من از تو بدتر حتی تو بارداری همش مریض بودم بستری سرگیجه دارم ۳سال گفتم خدایا چجوری بزام با این سرگیجه میمیرم تو زایشگاه تا حد مرگ رفتم بدنیا اومد ب سختی اومدم خونه باز فردا بستری شدم جون نداشتم زخم زبون خارش زبون گرفتم ۵روز باز رفتم با بچه بستریم کردن خدار شکر خدا انقدر ب ادم صبر میده ک میتونی بچرو نکه داری منم میگفتم خدااا چجوری داشته باشم یچیزیم بشه کی اینارو داستع باشه

تازه امشبم خودم تک و تنهاییم با بچم بچمم دلش درد میکنه با هر گریه اش گریه میکنم

اره عزیزم منم همینطوری ام