سلام مامانا درد و دل دارم باهاتون
درسته مادری سخته ولی برا بعضی مامانا بچه داری خیلی سخت تره
من از نوزادی پسرم تا الان خیلی سخت گذشته برام
رفلاکسش که هنوزم هس
غذا نخوردنش غذای له خوردنش جیغ های زیادش، الانم که حرف نزدنش بیشتر اذیتم می‌کنه همه بچه هارو میزنه لجبازی می‌کنه حرف گوش نمیده همچنان غذا نمیخوره تنهایی بازی نمیکنه همیشه چسبیده به من یا باباش، گیر میده به یه چیزی ول نمیکنه ینی انقد خستم که گریم میگیره
هرروز چالش داریم باهاش، خیلی کم آوردم
اومدیم شهرستان خونه مامانم دختر خواهرمو میزنه هرچی میگم نزن فایده نداره اون ۲۰ماهشه خوب حرف میزنه آرومه تنهایی سرگرمه غذاش خوبه
همه دوسش دارن حس میکنم بچه من انقد شلوغه کسی دوسش نداره
دلم خیلی پره بخدا
خواهرمم مادری می‌کنه ولی با لذت با خنده
من همش حرص حرص حرص
انصاف نیس بخدا از روز اول دارم عذاب میکشم

من خیلی خیلی سختی کشیدم اگ بگم از خودت یادت میش

همه چی میگذره و درس میشه خدارو شکر کن ک سالمه

منم مشکل تو رو دارم له میکنم میدم ولی چاره چیه باید تحمل کرد هر بچه ایی ی جوریه

اره واقعا من تقریبا مثل توهم انشالاه یکم بزرگتربشن بهترمیشن کاری جزصبوری نداریم

خیلیم پرخاشگره چیزی ندی میزنه داد وحشتناک میزنه آدم پرده گوشش پاره میشه،حواسش پرت نمیشه اصلا که اون چیز یادش بره

منم حس میکنم انقد اذیت می‌کنه هیچکس دوستش نداره انگار باهاش لجن همش دعواش میکنن ولی بچهای داداشمو چون ارومن همه دوسشون دارن