امروز بیدار شدم آنیارو ک دیدم هزار بار خداروشکر کردم....ب یاد روزای سختی که داشتم...آنیا پنج روزش بود که مریض شد خیییلی سخت نفس می‌کشید سرفه میکرد سینش صدامیداد تهوع آبریزش بی حالی برا یه بچه پنج روزه خییلی سخت بود خودم هنوز درد داشتم حالم خوب نبود سینم نوک نداش شیر نداشتم تو اون وضعیت و روزای سختی که هنوز یادش میفتم اشکم میاد فقط خداروشکر میکنم ک مامانم بود...ک اگ اون نبود واقعا نمیتونستم...سه تا دکتر بردمش هر سه تا میگفتن ریه اش عفونت کرده باید بستری شه اما مامانم اجازه نداد...زنگ میزد به تمام زنای سن بالا و باتجربه از جمله مادربزرگا و تمام روشای اونا رو پیاده میکرد رو آنیا مثه سینه بچه رو با روغن محلی با شیر مادر با روغن های گرم ماساژ میداد حوله گرم یا پنبه داغ میذاش ملاجشو گرم نگه می‌داشت وکلی چیزای دیگ اون وسط آنیا زردی هم گرفت ک اونم با روشای خونگی درمونش کرد برام نذاش ب دخترم دارو ها شیمیایی بدم و بستری کنم یا تو دستگاه بذارم🥲و دخترم خوب شد همه اینا رو مدیون مامانمم اون میگف بچه هرچی توبغل خودت باشه آرامش بگیره زودتر خوب میشه تا توبیمارستان زیر دست ی مشت پرستار و دکتر...من تا آخر عمرم مدیون محبتا مادرم هستم روزایی که هیچکس حواسش ب من نبود مامانم با جون و دل ازم مراقبت کرد امروز یاد اون روزا افتادم و گفتم خداروشکر که گذشت و خداروشکر که مامانم بود❤️

خدا انیا کوچولوتونو حفظ کنه
مادرا یه تکیه گاهن که میتونی بهشون هر لحظه تکیه کنی
منم بارداری سختی داشتم مامانم برام خیلی رسیدگی کرد در حالی که تابستون بود و به عالمه کار چون مامانم اینا کشاورز هستن

دختر من پنج روزش بود زردی گرفت، واسه منی که بچه اولم بود خیلی سخت بود، تو سرمای شهر ما باید بچه رو لخت میذاشتم تو دستگاه و شب تا صب بالا سرش بودم، بعضیا میومدن سر میزدن ولی من تنهایی از پسش براومدم فقط کمکای شوهرم بود
خیلی سخت بود و خیلی گریه کردم اما گذشت