واقعا مادر بودن مخصوصا روزای اول خیلی سخته...شب بیداریا..استرس اینکه بچه طوریش نباشع...درد بخیه ها و‌مراقبت ازشون...یبوست...افسردگی🥲واقعا دوست دارم حدقل شش ماه زود بگذرع و بچه و‌خودم رو روال بیفتیم...منکه از این دوران لذتی نمیبرم فقط لخظه ای که شیر میخوره و‌بدون هیچ دردی خوابه کیف میکنم..وقتی‌گریه میکنه دلم براش میسوزع و‌خودمم خستم🥺

به نظرم نوزادی یه سختی داره بزرگ شدنش هم سختی های دیگه
به قول یه بنده خدایی می گه کنار سختی‌ها از شیرینی اش لذت ببر

اره‌ عزیزم‌ منم‌ همینجوری بودم‌ وقتی دیگه‌ بچه‌ بره تو روروئک دیگه‌ میتونی‌ بزارید اون‌ تو‌ یکم‌ مادر راحت‌ میشه

دیروز از درد دندون داشتم میمردم همینجوری از ساعت ۱ بعدظهر تا ساعت ۷ شب که نوبت دندون پزشکی داشتم یک ریز گریه‌میکرده وحشتناک که از گریه زیاد سرفه میکرد دیگه درد خودم یادم رفت باز رفتم دندونم کشیدم تا اومدم خونه دوباره شروع کرد با دهن پر خون تا ۱۲ شب آرومش میکردم ولی شیرینه و ثانیه بچم نبینم میمیرم دیگه مادر شدن سخته نه به خودم مثل قبل میرسم نه به خونم نه به تفریح هام تمام زندگیم شده بچه

آخی خسته نباشی عزیزم
درکت میکنم خیلی سخته منم همین حس هارو دارم
همش میگم شاید اولشه سختمه بزرگتر شه بهتر میشه همه چی
سخت تر از همه برای من خوابالو شبا بیدار شدن و شیردادنه 😬😅

سختیش ۲ماهه اوله تو ماهه سوم ب روال میوقتی

ارع واقعا اولش خیلی سخته ادم شوکه میشه ولی چند وقت ک بگذره عادی میشه

ولی با همه سختیاش به نظرم بهتر از بارداریه. اخه تا وقتی تو شکمه ادم همش استرس سالم بودن و زایمان و اینارو داره

دقیقا منم همین احساس رو دارم🥲

عزیزممم
واقعا خداقوت بهت
انشاالله خدا بهت توان خیلی بیشتر بده

بچه اولته؟