سلام خانمادخترمن دوسال وده ماهشه بیش ازحدباغریبه هاگرم میگیره وقتی جایی میریم حتی اگه کسی بهش توجه نکنه آنقدرمیره سمت غریبه هاباهاشون حرف میزنه ومیخنده وتاطرف مقابل روبه حرف میگیره واگرم اون غریبه باهاش مهربونی کنه حتی پشت سرش گریه میکنه ومیخوادباهاش بره ودوسه باربه شوخی بهش گفتن میای بریم خونه ی مامنوداشته ول میکرده میرفته.... وقتی میریم پارک مدام دنباله همبازی میگرده ودنباله بچه های دیگس واکثربچه هادارن تنهایی بازی میکنن وامادخترمن دنباله بچه های دیگه وخیلی دوست نداره تنهایی بازی کنه وسریع میره بهشون میگه بیاباهم بازی کنیم..... وقتی یه بچه روجایی میبینه حتی گذری ردمیشه سریع بدون مکث میگه بیابازی کنیم یااسمت چیه.....توی کوچه خیابون میبینه چندتاپسربزرگ دارن فوتبال بازی میکنن گریه میکنه که میخوام برم باهاشون بازی کنم.... حالاشایدبگیداجتماعیه خوبه ولی توی این سن که هنوزدانانشده به نظرم خیلی مواظبت میخوادوخطرناکه....به نظرشماچی بهش بگم که بفهمه ممکنه صمیمی شدن بابعضی غریبه هاخوب نباشه؟؟؟

دقیقا برعکس پسرمنه اصلا باغریبه ها حرف نمیزنه حتی حرف هم بزنن بقیه باهاش اخم میکنه تو پارکم تنهابازی میکنه یکی هم بیاد دور برش خودشو دور میگیره ولی من دوس ندارم اصلا این اخلاق پسرمو که هیچکی نمیتونه باهاش بازی کنه وحرف بزنه چون غر میزنه واخم میکنه

پسره من به همه کس سلام میده حرص میخورم

دقیقا دختر منم همینجوریه

خب شاید تنهاس و شمارو بیشتر میبینه ادمای جدید که میبینه دوسداره بره سمت اونا