📢📣لطفاااا همه صادقانه جواب بدن نظرتون خیلی برام مهمه🔍🔎
شما بچه هاتون واقعا بچگی کردن و بزرگ شدن یا براثر شرایط زندگی که داشتین حالا هر کسی به یک طریقی یه شرایط سختی رو داره بزگ شدن؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خودم که بچم خیلی زوووووود بزرگ شد وهمه چی رو فهمیده فقط اینکه نمیتونه به زبون بیاره با حرکاتش بهم میفهمونه که همه چی رو میفهمه😞
البته خودمم به خاطر شرایط زندگی که داشتم و دارم دوبرابر سنم بزرگ شدم😶

مثلا چی رو فهمیده ؟

پسرمنم خیلی فهمیده هست از پدر شوهرم خیلی می‌ترسه چون همش داد میزنه همشم میگه بابا بزرگ بده

خودم اره بچگی نکردم الانم یه جوان پیرم
ولی بچه هام نه خداروشکر جو و شرایط خوبی فعلا براشون فراهم کردم

خودم آره بچگی نکردم مثلا دو سالم بود برادرم به دنیا اومد و من همش مراقبش بودم ۴ سالم شد اون یکی برادرم به دنیا اومد همیشه هر جا میرفتیم مراقب دوتاشون بودم بزرگتر که شدیم مدرسه رفتیم درس خودم میخوندم چون نزدیک بود سن هامون به اونا هم خیلی کمک میکردم یکم بعدتر کمک مامانم میکردم تو گردگیری ظرف شستن و...
بعدش دیگه رفتم تو دل درس فقط درس میخوندم ظرفا هم با من بود گاهی جارو و گردگیری هم میگردم روزای تعطیل ۱۶ سالگی ازدواج کردم تا کنکور یک سال شو عقد بودم دو سال شو خونه خودم مدرسه میرفتم خونه رو حسابی تمیز میکردم غذا می‌پختم به شوهرم میرسیدم کنکور دادم منتظر نتایج بودم که فهمیدم باردارم🥲

بچتون چندسالش دعوا کردن فهمید یا نداری یا بی اهمیت بودن اطرافیان بهش برام سوال

خودم آره خیلی زود بزرگ شدم
درست از وقتی دو سالم نشده بود و مامانم باردار شد و باید مراعاتش رو می کردم. با اومدن خواهرم و لفظ بچه بزرگ تر کلا دیگه یادم نیست بچگی کرده باشم.
نهههه همه تلاشم رو کردم تا پسرم مثل خودم نشه. باهاش بازی می کنم. پارک و خانه بازی می برم. کلاس شنا و توی خونه آب بازی توی وان یا استخر بادی. نقاشی حتی روی دیوارای خونه و خیلی کارای دیگه. بهش نه نمی گم مگه اینکه براش خطر داشته باشه. بچه دیگه م نمی خوام فقط می خوام خوووب بهش برسم. هرچند خیلی بدقلق و اذیت کنه ولی قرص اعصاب می خورم تا سرش عصبانی نشم